Tanja en haar rug

In 1993, toen Tanja 10 jaar oud was, werd ze door de huisarts naar het ziekenhuis doorverwezen wegens matige lenigheid en pijn in haar rug. Door middel van rontgenfoto’s en MRI-scans kwam men er achter dat er een (goedaardig) gezwel onderin haar rug zat.

In het voorjaar van 1994 is ze hieraan geopereerd, maar tijdens de operatie bleek dat het té risicovol was om het gezwel weg te halen, in verband met zenuwen die via dat gebied naar de benen en andere lichaamsfuncties lopen. Het enige wat ze konden doen was het gezwel ‘leegschrapen’, wat ze dus ook gedaan hebben.

Ruim zeven jaar later, in het najaar van 2000, bleek het gezwel alweer zodanig gegroeid te zijn, dat opnieuw een operatie nodig was. Opnieuw dus het gezwel ‘geleegd’ en de boel weer netjes dichtgemaakt.

Sinds die operatie gaat het over het algemeen wel redelijk; met vlagen doet zich een pijnlijke periode voor.

Eerste ontmoeting

30 november 2000: omdat Robin en Tanja allebei in het voorjaar een reis naar Thailand zullen maken, zijn ze uitgenodigd op een sinterklaasweekend op de Aalbershoeve in Ermelo. Robin (23) studeert nog en Tanja (18) werkt bij de Super de Boer. Ze weten niks van elkaars bestaan af, behalve dan dat een vriend van Robin, Marcel, een cadeau en gedicht moet verzinnen voor Tanja. Samen hebben Robin en Marcel de overtuiging dat Tanja een vrouw van middelbare leeftijd zal zijn met geitenwollensokken. Op het moment dat Robin en Tanja elkaar voor het eerst in de ogen kijken, denkt Tanja: "Hoe oud zou hij zijn? Jaar of 35? En wat een lengte! Tjonge."

Bij een kennismakingsspel diezelfde avond stelt Robin aan Tanja de vraag: "Waarin denk je dat jij beter bent dan iedereen hier in de zaal?" Na lang nadenken komt er twijfelend het antwoord: "Basketbal misschien". "Oké, die uitdaging staat, tegen jou wil ik wel eens een potje basketballen," is Robins reactie.

's Avonds laat, als iedereen al naar bed is en Tanja ook op het punt staat om naar bed te gaan, ziet ze Robin nog als enige zitten in de hoek van de zaal; hij zit wat kaartjes te schrijven. Toch nog maar even socializen, denkt Tanja, en gaat bij hem zitten. Op dat moment weet ze nog niet dat ze daar zal blijven zitten tot 3 uur 's nachts, geboeid door Robins leuke verhalen en zijn zowel wijze als humoristische opmerkingen. De volgende morgen schrijft Tanja in haar dagboek: "Er loopt hier best een leuke jongen rond. Robin heet hij."

De volgende dag gaat de kennismaking verder, hoewel wel continu in groepsverband. Op de derde dag, als het afscheid in zicht is, waagt Robin het om Tanja te vragen of ze zin heeft om nog een stukje met hem te wandelen. Opnieuw praten ze veel en beginnen elkaar steeds interessanter te vinden.
Na afloop van het weekend zegt Tanja dat ze het wel interessant vindt om eens te kijken op wat voor school Robin zit en hoe hij woont (in werkelijkheid wilde ze natuurlijk gewoon nog geen afscheid nemen). Samen wandelen ze nog wat door Zeist en drinken een wijntje bij het haardvuur in het Jagershuys.

Time flies when you're having fun, waardoor ze vergeten rekening te houden met de treintijden en Tanja moet vanaf Utrecht Centraal de nachtbus naar Houten nemen, omdat er geen treinen meer rijden. Maar het kan haar allemaal niks schelen, want ze is helemaal in de wolken van de man van haar dromen.
Drie dagen later, op 5 december maken ze er samen een leuk dagje Utrecht van en aan het eind van de dag is het toch wel duidelijk dat er 'iets' is tussen hen tweeën, en dus wordt sindsdien 5 december aangehouden als de dag waarop ze verkering kregen.

Daarna beleefden ze samen nog veel avonturen en leefden nog lang en gelukkig....