Please - Thank you - Sorry

Hoewel Engeland dichtbij is en de culturen van beide landen niet heel erg verschillen, zijn er toch een aantal dingen die opvallen. Zo zijn de Britten ontzettend beleefd. Iedere zin bevat minstens één van bovenstaande woorden, soms ook meer. Het is echt verbazingwekkend hoe vaak de Britten zich verontschuldigen, ook als iets helemaal niet hun fout is.

Gisteren hadden we onze buren op bezoek, en een uitspraak van onze buurvrouw (een Engelse) was: "Het enige doel in het leven van een Brit is om te sterven zonder je ooit ergens voor geschaamd te hebben."

Brugklas

Ik voel me weer als in de brugklas. Dat gevoel van de weg niet weten, het systeem niet kennen, zoveel onbekende gezichten..... Het is net alsof iedereen het allemaal begrijpt en weet, behalve ik. Op deze school zitten ongeveer 120 studenten, waarvan de helft Brit is. Verder nog 25 andere nationaliteiten, waaronder 17 Koreanen en 8 Nederlanders.

Home sweet home

Gisteravond zijn we nog tot half één bezig geweest met inpakken en vanmorgen ging de wekker alweer om half zes. De auto ingeladen en om kwart voor zeven reden we (mijn ouders, Robin en ik) op weg naar Frankrijk.

Twee uur te vroeg (maar nét te laat om een boot eerder te kunnen nemen) kwamen we aan in Duinkerke en om twaalf uur zetten we koers naar Dover. Het weer was fantastisch (28 °C), dus we hebben bijna de hele reis op het achterdek gezeten om te genieten van de zon (en om een klein beetje slaap in te halen). Nadat we in Dover weer aan land gegaan waren was het nog ongeveer drie uurtjes (inclusief 1 uur verdwalen) rijden naar College.

Daar aangekomen kregen we onze kamer toegewezen: op de eerste verdieping van het hoofdgebouw, in een gang met andere getrouwde stellen. De kamer is lichtblauw en is ongeveer 35 m² groot (voor foto's, zie Foto's 2006). We zijn meteen begonnen met het uitpakken van onze tassen en dozen: voor het eerst sinds een paar weken hebben we weer een 'thuis'!!

Sleutelbos

Tot eind augustus hadden we allebei een mooie, volle sleutelbos aan een lanyard (sleutelkoord). Hieraan zaten werksleutels, voordeur-, schuur- en poortdeursleutels en we hadden allebei een autosleutel.

Toen we stopten met werken dunde onze sleutelbossen al een beetje uit, maar het was toch nog wel een echte sleutelbos.

Op 1 september leverden we de sleutels van ons huis in. Toen ging het ineens hard: aan onze lanyard zat toen alleen nog maar een autosleutel.

En zelfs die laatste sleutel zijn we vanavond kwijtgeraakt, toen we onze auto bij onze broer en schoonzus afleverden. Toen hadden we allebei ineens een leeg sleutelkoord, best wel vreemd.

Vakantie-gevoel

Na een vrij hectische verhuizingsweek, zijn we nu in rustiger vaarwater beland. Afgelopen week hebben we in Klaaswaal bij Robins ouders gelogeerd, waar we twee kamers voor onszelf hebben.

We hebben uitgeslapen, gewandeld, gefietst en gewinkeld; echt vakantie gevierd dus. Daarnaast hebben we nog heel wat mensen opgezocht, waaronder alle opa's en oma's, om afscheid te nemen.

Medische keuring

Vanavond zijn we bij de keuringsarts in Waddinxveen geweest. Een hele vriendelijke man, dus de zenuwen waren voor niks geweest. Vantevoren hadden we al een uitgebreide vragenlijst ingevuld, die we besproken hebben, en daarna heeft hij ons lichamelijk onderzocht. Natuurlijk kwam mijn rugprobleem uitgebreid aan de orde en de arts laat het aan 'het veld' of er beperkingen zijn wat betreft plaatsing.

Andere onderdelen van het onderzoek zijn: tandartsbezoek, uitstrijkje laten maken, bloedonderzoek en longfoto. De eerste twee hebben we al gehad, de laatste twee komen nog aan de orde.

Uitslag MRI

Vanmiddag had ik een telefonisch consult met de neurochirurg van het UMC Utrecht. Hij vertelde me de uitslag van de MRI-scan die 24 augustus gemaakt is. Helaas had hij minder goed nieuws: het gezwel dat onder in mijn rug zit was gegroeid. Op zich niet echt verbazingwekkend, omdat ik er de afgelopen tijd zo'n last van had. Maar aan de andere kant toch wel een schok, omdat onze toekomstplannen ineens op losse schroeven komen te staan. De arts vertelde dat in de nabije toekomst waarschijnlijk weer een operatie nodig zal zijn. In december praten we hierover verder.

Jovo-weekend

Na de verhuizing gelukkig even wat afleiding: met de jovo's brachten we afgelopen weekend door in Otterlo. Gezelligheid, nachtwandeling, barbecue, kampvuur, water-ballon-volleybal, zeepglijbaan. Maar ook twee goede studies.

Verhuizing

De afgelopen dagen waren nogal hectisch. Op zaterdag 26 augustus hadden we al een deel van onze spullen naar Klaaswaal verhuisd. Dus we dachten: dan wordt de rest een makkie. We hadden 30 augustus ingepland als tweede verhuisdag en 31 augustus als schoonmaakdag.

De werkelijkheid viel echter tegen......

Nadeel was dat we alleen na sluitingstijd van de winkels konden verhuizen, omdat we midden in de winkelstraat woonden. Woensdagavond hielp Tanja's vader en zijn we met twee auto's naar Houten gereden. Maar het huis was daarna nog lang niet leeg!

Donderdagochtend hebben Robin en David 400 kilo vuil naar de vuilstort gebracht. 's Avonds was Tanja's vader (gelukkig) bereid om nog een verhuisritje te maken. Nog een aantal meubels weggebracht voor de verkoop en tot 's avonds laat bezig geweest met de rest van alle spullen in te pakken.

Vanmorgen om 10.00 uur moesten we onze sleutel inleveren. Eerst nog een ritje naar de vuilstort gemaakt om er vervolgens achter te komen dat er om 9.00 uur toch nog wel heel veel spullen in het huis stonden! Toen brak echt een stress-moment aan. Robin is als een gek op en neer gaan rijden naar vrienden, waar we voorlopig even alle spullen neer konden zetten. Tanja was ondertussen nog aan het inpakken. Om 9.45 uur begon ze pas met de schoonmaak, waarvoor ze eigenlijk een hele dag gerekend had. Dus in 15 minuten een lapje door het huis gehaald, gestofzuigd en gedweild.

Om een lang verhaal kort te maken: we hebben het overleefd en hebben vandaag de sleutel ingeleverd. Maar we kijken terug op een zeer stress-volle verhuizing.