Door of Hope

Deel van de opleiding is de plaatsing in een project. Ik (Tanja) heb gekozen voor een project in Londen, waarin gewerkt wordt met prostituees. Het is de bedoeling dat we één keer in de twee weken met een groep meiden naar Londen gaan en in een wijk tussen het centrum en East End koffie gaan uitdelen aan prostituees. We zullen dit doen in tweetallen.

Voordat we hiermee beginnen, hebben we eerst vier trainingssessies. Hiervan hebben we er nu twee gehad. Heel erg veel geleerd. Ik moet zeggen dat ik helemaal niet thuis ben in de wereld van daklozen, prostituees en alcohol- en drugsverslaafden (deze vier dingen gaan over het algemeen samen). Sommige dingen zijn echt schokkend, bijvoorbeeld meiden die als het ware in de prostitutie geboren worden, omdat het ook het beroep van hun moeder en oma was. Of dat 80 tot 90 procent van de vrouwen die op straat werken als kind sexueel misbruikt is, dat meer dan 95 procent verslaafd is aan alcohol en/of drugs en dat een hoog percentage geen vaste verblijfplaats heeft.

Alleen al de trainingen zijn dus emotioneel gezien vrij heftig. In november gaan we voor het eerst de straat op.

Avondmens

De derde studieweek zit erop. Van oorsprong ben ik echt een ochtendmens. Zonder enig probleem sta ik ’s ochtends om zes uur op, maar ’s avonds om elf uur stort ik echt in.

Afgelopen week is mijn fijne ritme ernstig verstoord. Er was zó veel studeerwerk te doen, dat Robin en ik iedere nacht tot één uur achter onze laptops zaten!

Eerlijk gezegd hadden we dit allebei echt niet verwacht van deze studie. We dachten: nu komen we eindelijk eens toe aan die dingen waar we in Nederland niet aan toe kwamen: e-mails schrijven, boeken lezen, website bijhouden en voorbereidingen treffen voor onze verhuizing naar Azië.... Niets van dat alles! Gewoon heel erg veel lezen, verslagen schrijven, colleges volgen, tutorgroup bijeenkomsten, corvee, schoonmaken, etc. etc.

Maar we voelen ons gelukkig nog steeds op onze plaats hoor!

Marmite

Vanavond voor het eerst Marmite gegeten. Deze substantie lijkt op stroop, dus ik dacht: hoe erg kan het nou zijn?

Heel erg dus! Niet gedacht dat het zo'n sterke en bijzondere smaak zou hebben. En dan te bedenken dat de Britten er gek op zijn. Maar ja, de Britten gaan weer over hun nek als we ze een dropje geven. Tja...