Hartje

Vanmorgen zijn we voor het eerst naar de verloskundige in Nederland geweest. We hebben ons aangesloten bij een praktijk in Nijkerk. We moesten weer een hele rits vragen beantwoorden, wat we natuurlijk in Engeland ook al gedaan hadden. Tenslotte heeft de verloskundige de grootte van mijn baarmoeder gevoeld (de baby groeide gelukkig goed) en heeft ze ons het hartje van de baby laten horen. Dat hadden we nog niet eerder gehoord, dus dat was natuurlijk erg bijzonder. Sowieso was ik erg gerustgesteld dat alles goed ging met de baby, want sinds de misselijkheid over is, maar er lichamelijk nog steeds weinig aan me te zien is, was ik een beetje ongerust of alles wel goed zou gaan. Over twee weken gaan we nog een keertje langs.

Putten

We zijn weer 'back to our roots': we wonen weer in het buitengebied van Putten! Oké, het is maar voor 2 weekjes, maar het is wel grappig om weer terug te zijn. Vijf jaar geleden zijn wij begonnen in Putten, we hadden daar een leuk huisje in het buitengebied. We hebben een knus en gezellig bakhuisje bij een grote boerderij.

De tweede term op school was vorige week al afgelopen, maar afgelopen week hebben we de ochtenden gewerkt voor school. Op die manier hebben we een klein beetje geld verdiend. Gistermiddag zijn we teruggevlogen naar het 'vasteland'.

Nieuw Leven

We hebben het een aantal weken geheim moeten houden, maar we zijn blij dat we nu eindelijk bekend kunnen maken dat we in september een baby verwachten! Wij weten het al sinds 15 januari, de dag waarop we een zwangerschapstest hebben gedaan. De afgelopen weken ben ik (Tanja) erg misselijk geweest en heb vele uren overdag in bed doorgebracht. Gelukkig had een Nederlandse medestudente een hele stapel 'Ouders van Nu' voor me, dus ik heb me niet echt verveeld.

Vorige week woensdag zijn Robin en ik naar het ziekenhuis geweest voor een echo. Het was erg bijzonder om te zien dat er daadwerkelijk een klein mensje in je buik zit! Aan de buitenkant zie je namelijk nog helemaal niks. We konden het hartje zien kloppen en de armpjes en beentjes zien bewegen.

Geshockeerd

Ik blijf terugkomen op het vak Social Anthropology dat ik volg. Het is erg interessant. Zo is het onderwerp van deze week vrouwenbesnijdenis, wat nog veelvuldig voorkomt in Afrikaanse landen. We hebben er vrij veel over moeten lezen en de literatuur neemt vaak geen blad voor de mond! Tijdens het lezen zat ik soms met een open mond, soms met wijd open ogen en soms met een blik van afgrijzen op mijn stoel. Het is verschrikkelijk wat jonge meiden in sommige culturen moeten doormaken voordat ze als 'volwassen' gezien worden en een geschikte huwelijkskandidate zijn. Vandaag moesten we presentaties geven over hoe wij zouden reageren wanneer wij in zo'n cultuur zouden werken. Zouden we het afkeuren? Wat voor onderwijs zouden we geven? Zouden we het vervangen door een andere ceremonie? Heel erg interessant. Het maakt al eeuwen onderdeel uit van hun cultuur en zij zien het als iets belangrijks en onvermijdbaars.

2 weekendjes weg

We doen ons best om de website up-to-date te houden, maar de dagen en weken vliegen voorbij. Vooral ook omdat we de afgelopen twee weekenden er even tussenuit zijn geweest. Heerlijk, even wat afwisseling in omgeving en eten.

Het eerste weekend waren we bij tante Grace, die aan de zuidkust woont. We hebben niet veel gedaan, gewoon genoten van de rust.

Afgelopen weekend waren we op een conferentie over Azië, super interessant en inspirerend. Dit weekend was in een conferentiecentrum drie uur naar het noorden rijden van hier. We waren met 7 anderen van onze school. Ook leuk om daar zoveel mensen te spreken die dezelfde interesse hebben als wij. En we hebben zaterdagavond buiten een uur naar de maan staan staren, aangezien er een totale maansverduistering te zien was.

En nu dus weer aan de studie. Nog 1 week te gaan vóór de grote deadline-dag. We moeten nog heel wat verslagen schrijven, maar vanavond eerst een girlie-night!