Wat een dag!

Vanmorgen begon de dag al om 7.00 uur, want we moesten op tijd op weg naar Houten, waar we afscheid hebben genomen. Pas na 13.00 uur reden we weg uit Houten en we moesten alweer om 14.00 uur in de Slenkenhorst in Harderwijk zijn. Onderweg maar even gemacd, want we hadden geen tijd meer om langs huis te rijden.

De afscheidsreceptie in de Slenkenhorst was echt heel gezellig. Jammer dat we lang niet iedereen uitgebreid hebben kunnen spreken (wat dat betreft was het net een bruiloft), maar we blijven maar tegen elkaar zeggen hoe dankbaar we zijn voor zoveel lieve vrienden en familie om ons heen. Zoveel mensen uit alle hoeken van het land hadden de moeite genomen om naar Harderwijk af te reizen om ons gedag te zeggen.

Daarna nog even op een verjaardag van een tante van mij in Zeewolde geweest. Dat was lekker ontspannen en de aandacht was gelukkig niet meer alleen op ons gericht. Al die mensen en al die aandacht is toch eigenlijk niks voor mij.

Vanavond hebben we alle lieve kaarten gelezen. Het liefst zou ik iedereen terugmailen en bedanken voor alle lieve en bemoedigende woorden (en het geld :-) ), maar ik weet dat dat er toch niet van gaat komen. Bij deze willen we dus zeggen dat we heel erg blij zijn dat we jullie kennen en we zullen jullie allemaal heel erg gaan missen!!!

Om nog even de vragen te beantwoorden die de meeste mensen stellen:

Vinden jullie het spannend? Ja! Maar ook onwerkelijk. We zijn meer bezig met het afronden van dingen hier, dan met het beginnen van dingen daar.

Zijn jullie nog druk met de voorbereidingen? Het valt mee, maar we hebben ook nog maar 2 weekjes en deze week is helemaal volgepland met afspraken. De laatste week zal in het teken staan van opruimen en koffers pakken.

Hoe lang is het vliegen? 12,5 uur naar Singapore.

Hoe is het klimaat in Lente-Stad? Altijd lente!

Kinderarts

Ik denk dat Juda ongeveer twee maanden oud was toen hij (naast veel huilen, waterdunne ontlasting en snotterigheid) last kreeg van eczeem op zijn wangen. Het begon bij een heel klein plekje, maar op een gegeven moment zaten zijn wangen en zijn voorhoofd er helemaal onder. Heel zielig, want hij had er erg veel jeuk van. Begin december ben ik toen maar gestopt met het gebruiken van melkproducten, kippeneieren, noten, vis en soja, omdat ik hem verdacht van een voedselallergie. Op sommige dagen was het eczeem wat minder, maar op andere dagen was het juist heel erg. Twee weken geleden haalde ik hem 's avonds uit zijn bedje en toen zag ik dat hij één wang helemaal had opengekrabd. Zijn wang, zijn handje, zijn truitje en zijn lakentje zaten helemaal onder het bloed. Ik stond te huilen bij zijn bedje.

Vorige week woensdag voor de tweede keer naar de huisarts geweest en gezegd dat ik de onzekerheid zat was en dat ik graag duidelijkheid wilde voordat we naar Azië zouden vertrekken. Hij was het met me eens en schreef een verwijsbriefje voor de kinderarts in het ziekenhuis in Harderwijk. Dat gaf hoop!

Daar ben ik afgelopen dinsdag geweest. Eerst heeft een co-assistente allerlei vragen gesteld en een heel verslag gemaakt van Juda's klachten. Ook heeft ze hem helemaal nagekeken. Vervolgens kwam de kinderarts en die zei doodleuk dat er niets was wat ze konden doen. Punt. Geen test, geen onderzoek. Niks. Dus ik kon weer gaan, zonder ook maar iets wijzer te zijn geworden.

Ik snap vooral niet zo goed waarom de huisarts me doorverwijst naar het ziekenhuis (wat mij uiteraard hoop gaf: nu zou er eindelijk iets gaan gebeuren!), terwijl ze daar niks voor onze kleine man kunnen doen.

Paspoort voor Juda

Voordat we visa gaan aanvragen voor ons verblijf in Azië, moeten we eerst een paspoort voor Juda hebben. En daarvoor moesten we natuurlijk een pasfoto van hem laten maken. Ik was erg benieuwd hoe dat zou gaan, want hij mocht natuurlijk niet lachen, niet huilen, niet slapen, niet z'n tong uitsteken en niet met z'n vinger in z'n mond zitten op de foto. Ook mochten mijn handen niet zichtbaar zijn op de foto, maar dat viel ook nog niet mee, want in hoeverre kan een baby van 4 maanden zelfstandig en rechtop op een houten kruk zitten? Wat wel moest? Recht in de lens kijken. Gelukkig gaat het tegenwoordig allemaal digitaal, dus de fotograaf schoot gewoon net zo lang door totdat hij een geschikte had.

Het resultaat? Zie hieronder. Wij vinden hem in ieder geval wel erg schattig.

De volgende dag ontdekten we dat we speciaal naar Houten moesten om Juda's paspoort aan te vragen, omdat we daar ingeschreven staan. Vanmiddag dus naar het zuidelijke Houten afgereisd en volgende week moeten we nogmaals hetzelfde ritje maken om het paspoort op te halen.

Weer verhuisd

Afgelopen maandag zijn we weer verhuisd, van het ene vakantiepark naar het andere. Het huisje waarin we nu wonen is groter dan het vorige en is van steen. Het ligt echter wel verder van het dorp en de TV en koelkast zijn kleiner. Juda heeft nu zijn eigen kamertje, dus de nachten zijn voor mij wat rustiger, want ik wordt niet meer wakker van elk zuchtje en snikje.

Woensdag zijn we nog terug geweest in het andere huisje om de laatste dingen op te halen en grondig schoon te maken (Koos en Christien, bedankt!).

Nu is het echte aftellen begonnen: nog 4 weken en één dag! Af en toe denk ik: help! Maar aan de andere kant zie ik er ook wel naar uit om iets nieuws op te bouwen in Azië. De afgelopen jaren hebben we voor mijn gevoel steeds een beetje rondgezworven en hebben we ons nooit echt gesetteld, omdat we wisten dat we op een gegeven moment naar Azië zouden vertrekken.

Laatste nippertje

Vandaag hebben we de nieuwsbrief van januari gepost. We wilden dat graag met decemberzegels doen, dus ze moesten uiterlijk vandaag gepost worden. Ik realiseerde me, toen we bijna klaar waren met vouwen en stickeren, dat het ook niet anders kan bij Robin en Tanja: alles doen we altijd op het laatste nippertje. Pas als de tijdsdruk hoog wordt, gaan we serieus aan de slag. Jammer dat we allebei dat karaktertrekje hebben, want op die manier stimuleren we elkaar ook niet echt om wat beter vooruit te plannen. Als de brieven uiterlijk om 19.00 uur op 4 januari gepost moeten worden, waarom zou je dan eerder dan 19.00 uur bij de brievenbus zijn?

We lopen een beetje tegen hetzelfde aan nu we aan het voorbereiden zijn voor ons vertrek. Nu 2008 is aangebroken en we over ruim 5 weken al in Singapore zitten, gaat het ineens kriebelen: we moeten vaart maken met het regelen van pensioen, AOW, ANW, verzekeringen, testament, voogdij, visum, paspoort, rijbewijs, enz. enz.

Gelukkig weten we uit ervaring dat als er iets moet gebeuren, dat het ook wel goedkomt en dat we het ook echt wel doen (ook al betekent dat vaak een aantal late avondjes of nachtwerk...).