Ik denk dat Juda ongeveer twee maanden oud was toen hij (naast veel huilen, waterdunne ontlasting en snotterigheid) last kreeg van eczeem op zijn wangen. Het begon bij een heel klein plekje, maar op een gegeven moment zaten zijn wangen en zijn voorhoofd er helemaal onder. Heel zielig, want hij had er erg veel jeuk van. Begin december ben ik toen maar gestopt met het gebruiken van melkproducten, kippeneieren, noten, vis en soja, omdat ik hem verdacht van een voedselallergie. Op sommige dagen was het eczeem wat minder, maar op andere dagen was het juist heel erg. Twee weken geleden haalde ik hem 's avonds uit zijn bedje en toen zag ik dat hij één wang helemaal had opengekrabd. Zijn wang, zijn handje, zijn truitje en zijn lakentje zaten helemaal onder het bloed. Ik stond te huilen bij zijn bedje.
Vorige week woensdag voor de tweede keer naar de huisarts geweest en gezegd dat ik de onzekerheid zat was en dat ik graag duidelijkheid wilde voordat we naar Azië zouden vertrekken. Hij was het met me eens en schreef een verwijsbriefje voor de kinderarts in het ziekenhuis in Harderwijk. Dat gaf hoop!
Daar ben ik afgelopen dinsdag geweest. Eerst heeft een co-assistente allerlei vragen gesteld en een heel verslag gemaakt van Juda's klachten. Ook heeft ze hem helemaal nagekeken. Vervolgens kwam de kinderarts en die zei doodleuk dat er niets was wat ze konden doen. Punt. Geen test, geen onderzoek. Niks. Dus ik kon weer gaan, zonder ook maar iets wijzer te zijn geworden.
Ik snap vooral niet zo goed waarom de huisarts me doorverwijst naar het ziekenhuis (wat mij uiteraard hoop gaf: nu zou er eindelijk iets gaan gebeuren!), terwijl ze daar niks voor onze kleine man kunnen doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
We vinden het leuk om zo nu en dan iets van onze lezers te horen. Je reactie wordt niet direct zichtbaar, maar pas nadat hij door ons gelezen is. Graag je naam erbij vermelden.