Zoals sommigen van jullie misschien al/nog weten, heb ik rhesus-negatief bloed. Vraag me niet naar de details, maar ik ben hiermee in Nederland in ieder geval in de minderheid. Het brengt tijdens de zwangerschap een aantal extra maatregelen met zich mee, omdat, als de baby rhesus-positief is (zoals Juda was), mijn bloed zich als het ware kan gaan verzetten tegen het bloed van de baby. Zo moest ik tijdens de vorige zwangerschap voor en na de bevalling een speciale injectie krijgen.
Voor een tweede zwangerschap geldt hetzelfde en moet er bovendien aan het begin van de zwangerschap dmv een bloedonderzoek gekeken worden of mijn lichaam antistoffen tegen rhesus-positief bloed heeft aangemaakt. Wat bleek nu, toen ik in augustus ontdekte dat ik zwanger was? In dit land zijn geen mensen met rhesus-negatief bloed en kennen ze het hele probleem eigenlijk niet. Een buitenlandse arts had echter contact opgenomen met het vrouwen- en kinderziekenhuis in de stad en zij zeiden dat ze het bloedonderzoek wel konden doen. Dus ik daarheen, bloed prikken (weer bijna flauwgevallen) en een tijd in de wachtruimte gewacht op de uitslag. De uitslag van het onderzoek was: ik was nog steeds A-negatief. Ja natuurlijk was ik nog steeds A-negatief, wat dachten ze anders! Je kunt niet zomaar van bloedgroep veranderen! Bleek dus dat ze het niet helemaal goed begrepen hadden en niet mijn bloed op antistoffen konden checken. Als compensatie mocht ik meteen een echo laten maken, terwijl er zeker 25 vrouwen in een rij zaten te wachten voor de echo-ruimte. Soms heeft het dus wel degelijk voordelen om in dit land een blank gezicht te hebben, want je krijgt vaak wel een VIP-behandeling. Gelukkig bleek er in de stad een bloedcentrum te zijn waar ze het onderzoek wel konden doen, dus de volgende dag kon ik met een positieve uitslag en weer een draaierig gevoel in mijn hooft het bloedcentrum verlaten.
De injectie die ik tijdens de zwangerschap moet krijgen was hier dus uiteraard ook niet verkrijgbaar en hebben we in december geïmporteerd uit Thailand. Die ligt nu al een paar weken in onze koelkast tussen de yoghurt en de boter te wachten om volgende week door een bevriende arts in mijn been geinjecteerd te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
We vinden het leuk om zo nu en dan iets van onze lezers te horen. Je reactie wordt niet direct zichtbaar, maar pas nadat hij door ons gelezen is. Graag je naam erbij vermelden.