We wonen in een pillen-etend land.
Als één van onze kinderen een kuchje heeft, krijgen we van alle kanten altijd de vraag: "Heb je hem/haar al medicijnen gegeven?", gevolgd door: "Ben je al met hem/haar naar de dokter geweest?" Op beide vragen antwoorden we steevast "nee" en leggen uit dat het met wat extra vitaminen en rust meestal vanzelf wel overgaat.
Toen één van onze leraressen laatst verkouden was, kwam er tijdens de les een bont gekleurde verzameling aan pillen tevoorschijn, waarvan ze er per dag 10 moest eten.
Tijdens de Community Health training die ik een paar weken geleden volgde, kwam ook aan de orde hoe je met deze liefde voor pillen om kon gaan.
Ze vertelden over een zieke, oude man die op het platteland woonde en door zijn kinderen naar de stad werd gebracht om daar in het beste ziekenhuis van de provincie een aantal onderzoeken te ondergaan. Na een dag of vijf zei hij boos en verontwaardigd: "Ik ga naar huis! Ik ben hier nu al vijf dagen en ik heb nog geen pil gegeten! Hoe kunnen deze doktoren iets voor me betekenen als ze me niet eens medicijnen geven?"
Ook hadden ze (de artsen die de training gaven) ervaren dat als ze in de dorpen gezondheids-clinics deden, dat sommige mensen alleen voor de gratis pillen kwamen. Zo was er een vrouw verontwaardigd naar de arts toegekomen en had gezegd: "Ik heb 5 kilometer gelopen en ik krijg maar 3 pillen. Deze vrouw hier naast mij woont hier 5 minuten vandaan en krijgt 10 pillen. Dat is niet eerlijk!" Of een andere vrouw die binnenkwam en zei: "Geef me pillen, want mijn kind is ziek." De arts kon deze vrouw er niet van overtuigen dat hij eerst het kind moest zien, zodat hij wist wat voor medicijn hij moest voorschrijven. Deze vrouw is boos weggegaan en niet teruggekomen.
Eén van de manieren om dit probleem (deels) te ondervangen is door een hele berg vitaminepillen mee te nemen als je in een dorp een clinic houdt. Van elke vitamine een aparte pil. Op die manier kun je iedereen een flinke dosis pillen meegeven, zonder dat het schadelijk is voor de gezondheid.
Zomaar één van die dingen die een glimlach op mijn gezicht toveren als ik ze hoor.
Klik hier voor een aantal foto's van Zoë's eerste verjaardag.
