Vrijgevigheid

Een paar maanden geleden vroeg Robin me: "Waarom doen christenen (over het algemeen) eigenlijk niet mee aan loterijen?" Goeie vraag. Hoewel het voor mij een vanzelfsprekendheid was om daar niet aan mee te doen, had ik nooit over het waarom nagedacht. Er is niet zoiets als een tekst die zegt "Gij zult niet meedoen aan loterijen." Maar wat is dan de achterliggende gedachte? Een vriend van ons wees ons op het volgende: de onderliggende motivatie voor deelname aan een loterij is hebberigheid, terwijl we juist de nadruk zouden moeten leggen op vrijgevigheid. Met dat antwoord namen we genoegen.

Maar toen ik dacht aan al onze babyspullen in Nederland, moest ik hieraan terugdenken. Ik wilde ze namelijk graag kwijt en overwoog om ze te verkopen, bijvoorbeeld via Marktplaats of via een tweedehandskledingwinkeltje. Maar zou de onderliggende motivatie voor iets te verkopen in plaats van het weg te geven dan ook niet hebberigheid zijn? "Wie twee stel kleren heeft, moet delen met iemand die niets heeft" (Lucas 3:11) Er staat niet: "Wie twee stel kleren heeft moet één stel verkopen", maar: "... moet één stel weggeven." Dus ik raakte ervan overtuigd dat ik onze babyspullen weg moest geven aan iemand die niets had. Makkelijker gezegd dan gedaan, want hoe vind je zo iemand? Net toen ik het idee wilde laten varen en al het spul toch bij het tweedehands winkeltje wilde brengen, kreeg ik een e-mail waarin een pleegmoeder vroeg om babyspullen voor een hoogzwangere tiener. Ze bleek zwanger van een meisje en is uitgerekend op 1 maart.
Fantastisch hoe dit soort dingen samenkomen!

Het verhaal bleek echter best triest. Een jonge meid, zonder geld, met een los-vaste relatie en met een moeder die haar belazert. Verder geen vrienden en geen netwerk. Ik vroeg me af: hoe komt zo iemand uit de negatieve spiraal? Hoe kan zij haar dochtertje een betere toekomst bieden als zij van huis uit al een slecht voorbeeld heeft gehad? Mijn gedachten gingen terug naar de tijd dat wij in de woongroep in Amersfoort woonden. Destijds vond ik het allemaal niet geestelijk genoeg daar en wilde ik me liever inzetten binnen de gemeente, wat één van de redenen was voor ons vertrek. Maar nu, terugkijkend, zie ik dat we een positieve draai hebben kunnen geven aan de levens van de jongeren die met ons 'meewoonden'. Gewoon een goeie buur zijn en een positieve leefomgeving creëren, kan al zoveel impact hebben op het leven van een 'aan lager wal geraakte' jongere. Stuk voor stuk zagen we deze jongeren opklimmen uit de negatieve spiraal waarin ze om allerlei verschillende redenen terecht waren gekomen. Nu pas zie ik dat het eigenlijk wel heel 'geestelijk' was wat we daar deden, maar dan op een andere manier. Meer op de manier van: "Ik was hongerig en jij gaf mij te eten" (klik hier voor het hele verhaal).