Ontwikkeling

Als we de expert van vorige week mogen geloven, dan zijn het roerige tijden voor het land waarin we wonen. Ze vergeleek het zelfs met het plot van een thriller. Op zo'n moment heb ik er spijt van dat ik het landelijke nieuws niet op de voet volg, want qua politiek ben ik helemaal niet op de hoogte.

Maar goed, twee weken geleden in Thailand zijn we dus een beetje bijgepraat. Elke vijf jaar komen de leiders met een nieuw vijf-jaren-plan, dit gebeurt al sinds 1953. Natuurlijk is er sindsdien veel veranderd in dit land, maar het einde is nog niet bereikt. Wat krijgen wij nu mee van de veranderingen in dit land? Ten eerste natuurlijk de economische groei. Zo werden vorig jaar in Vrede Stad een heuse 3D-bioscoop en een warenhuis in de stijl van de Bijenkorf geopend. Geen kip die één van beide plekken bezoekt natuurlijk, maar toch.... Wat me de laatste maanden opvalt is de toename van het aantal gezinnen met twee kinderen. Ineens zie ik moeders bij Juda en Zoë op school die hun peuter/kleuter komen brengen ook met een baby op de arm of met een dikke buik. De boete die voorheen relatief hoog was, is voor veel gezinnen nu waarschijnlijk een schijntje. Overigens blijft het doel van de beperking van de bevolkingsgroei nog steeds bestaan.

Toen we eind februari weer terug reden naar Vrede Stad werden we ook verbaasd door de aanleg van een treinrails en een snelweg naar onze stad; het verbeteren van de infrastructuur hoort ook bij de belangrijke doelen. Wow, wat zal dat betekenen voor de toeristische en bedrijfssector, als deze twee projecten afgerond zijn? Dan zijn we ineens bereikbaar voor de rest van de wereld!

Een ander doel van het huidige vijf-jaren-plan is verstedelijking. Dit zien we om ons heen aan het toenemend aantal appartementencomplexen. Ook wil men zien dat het westen van het land mee gaat met de ontwikkeling die aan de oostkust al heeft plaatsgevonden. Om dat te bereiken worden mensen (werkers, studenten) van steden in het oosten naar steden in het westen gestuurd om daar te gaan wonen, werken en studeren. Hoewel Vrede Stad niet echt in het westen ligt, geldt het wel als onderontwikkeld gebied en zullen we hier waarschijnlijk dus ook meer mensen van de oostkust zien verschijnen. Natuurlijk hopen wij dat deze mensen méér zullen meenemen dan alleen kennis en welvaart.... Tegelijkertijd beseften we ons voor het eerst de (waarschijnlijke) eindigheid van ons verblijf hier. Als de ontwikkelingen zich inderdaad zullen afspelen zoals in het vijf-jaren-plan wordt beoogd, dan zal Vrede Stad niet langer een geïsoleerde, achtergebleven stad zijn op de grens met Vietnam. Voor het eerst stelden we ons de vraag: wat gaan we doen wanneer onze taak hier erop zit?

Maar goed, zo ver is het nog lang niet, dus we gaan nog even door met het schrijven van een bedrijfsplan, met het leren kennen van mensen, met het leren van de taal en met het 'denken aan' de lokale bevolking.