Een paar weken geleden schreef ik dat ik helemáál geen zin had in de verhuizing, maar nu het eenmaal achter de rug is, zijn we superblij met ons nieuwe plekje. Dat er van zonsopgang tot zonsondergang om ons heen gebouwd en geklust wordt, wen je heel snel aan.
Fijne bijkomstigheid van verhuizen is dat je nog eens kritisch door je hele huisraad heen gaat om te kijken wat weg kan, wat schoongemaakt moet worden, wat gerepareerd moet worden of wat opgeborgen kan worden. Geeft meteen een opgeruimd gevoel. Zo heb ik afgelopen week al het zachte speelgoed, al het Duplo, alle jassen en heel wat schoenen (Crocs, slippers en sloffen) in de wasmachine gedaan en zijn de overige schoenen en is het overige speelgoed grondig gepoetst. Dat was ook wel nodig, want zoals ik al eens eerder genoemd heb is schimmel hier een van onze grootste ergernissen. Nu de bekleding van de bank nog en dan is ons huis weer helemaal fris.
Hoewel we druk bezig waren met de voorbereidingen voor het opzetten van een eigen bedrijfje, lijkt het er nu op dat het ook een mogelijkheid is dat we mee gaan werken in een bestaand bedrijf. Dus ineens zijn we bezig met heel veel papierwerk, vertalingen en stempels. Maar als het lukt (wat nog onzeker is), dan scheelt dat een hoop gedoe.
En verder ben ik heel trots op Juda dat hij sinds vorige week zonder zijwieltjes kan fietsen. Bijna tot het eind heeft hij gezegd dat hij het niet kon en dat hij z'n zijwieltjes terug wilde, maar toen ik op een gegeven moment naast hem rende en tegen hem zei: "Juda, kijk eens naar mijn handen. Ik heb je niet meer vast." (wat hij zelf niet doorhad omdat ik het met een sjaal om z'n middel deed) was hij natuurlijk apetrots. Een goede boost voor zijn zelfvertrouwen, want Juda is niet zo'n durfal en zegt al snel dat hij iets niet kan. Daarnaast gaat hij op het moment helemaal op in het tekenen en sta ik versteld van wat hij allemaal produceert op papier. Misschien wel heel normaal voor een kind van die leeftijd, maar ik heb hier natuurlijk niet zo veel vergelijkingsmateriaal :-)
En tenslotte vragen we ons nog af wat we Salomé nou moeten geven voor haar eerste verjaardag (over tien dagen). Eigenlijk hebben we alles al aan peuterspeelgoed en -boeken. Misschien maar gewoon niks? Maar hoe zullen de andere twee dat vinden?
Lieve Robin en Tanja,
BeantwoordenVerwijderenWat fijn om te lezen dat de verhuizing is meegevallen. Jullie kunnen volgens mij overal wel je 'thuis' van maken en dat is iets heel moois!
Over Salome's verjaardag, ik moet wel lachen want mijn broer had precies hetzelfde voor zijn tweede dochtertje. Toen hebben ze wat speelgoed van z'n eerste kindje ingepakt en aan haar gegeven. Wel eerst uitvoerig uitgelegd aan de eerste. Het speelgoed werd door allebei weer helemaal gebruikt. Maar een persoonlijk cadeautje is natuurlijk wel het leukst.
Liefs!
Ien
Wat goed van Juda! Kan me voorstellen dat je trots op hem bent. Weer een mijlpaal....
BeantwoordenVerwijderenWat je kan doen voor Salomé: Maak een soort poster met plaatjes van dingen die je kunt doen. Bijv. 3 kusjes, 5 knuffels, een koekje, naar de speeltuin, een ijsje eten, een klein cadeautje, televisie kijken etc. Juda en Zoe mogen dan elke dag iets kiezen (voor Salomé) en afkruisen. Dus als ze kiezen voor ´3 kusjes´ moeten ze allebei 3 kusjes aan Salome geven. Zo geef je niets nieuws, maar geef je tòch iets. Bovendien betrek je Juda en Zoe erbij.
Veel plezier in jullie nieuwe, frisse huisje!