De perikelen rondom ons visum gaan nog steeds door. Vorige week is Robin 4 dagen op pad geweest naar een stad hier drie uur vandaan. Daarna zijn we met z'n allen nog 2 dagen in Zuid-Stad geweest, 5 uur rijden hier vandaan. En morgen moet Robin wéér naar Kleurenstad en als hij dan het gewenste resultaat heeft bereikt, moet hij nog op reis naar Hong Kong, dus dan ben ik hem weer een paar dagen kwijt. Robin zei net nog: "Ik hoop maar dat het ergens goed voor is!" Als we uiteindelijk inderdaad een visum voor een jaar kunnen krijgen, dan was het al deze tijd en moeite wel waard. Maar mocht het nergens op uitlopen, dan is het een hoop verspilde tijd en moeite geweest (nou ja, je weet natuurlijk nooit waar iets goed voor is).
Ondertussen maakt de bevolking van Vrede Stad zich klaar voor de viering van het jaarlijkse Geesten Festival. De hele zevende maand van de maankalender heet hier Geestenmaand, maar op de veertiende dag van de maankalender, aanstaande donderdag (Salomé's verjaardag) dus, gelooft men dat de geesten de levenden bezoeken. Op straat is men nu al druk bezig om een (levende) eend te bemachtigen, want die moet eind van deze week aan de geesten van de voorouders geofferd worden.
Tussen al het reizen door proberen we nog steeds één en ander op te ruimen (zo gaat dat altijd: de laatste paar dozen zijn niet zo urgent en blijven dus staan, totdat je al je moed verzameld hebt om er eens in te duiken en erachter te komen dat het meeste ervan wel weg kan). Zojuist een stapel van wel 40 babytijdschriften (Kinderen, Wij Jonge Ouders en Ouders van Nu) weggegooid. Ik weet nog dat toen ik zwanger was van Juda en Zoë, ik dit soort tijdschriften verslond. Maar nu ik ze weer inkijk denk ik: man, wat een geneuzel! Intussen ben ik erachter dat ik wat opvoeden betreft liever m'n eigen plan trek. Sowieso is de wereld die in zo'n tijdschrift beschreven wordt een ver-van-mijn-bed-show, want nee, mijn vriend is niet bij me weggegaan toen ik vier maanden zwanger was en nee, ik ga niet bakken met geld uitgeven aan de inrichting van de kinderkamer (aangezien het erop lijkt dat we elke twee jaar verhuizen) en nee, onze kinderen zitten niet vijf dagen per week bij het kinderdagverblijf. Toch moet ik bekennen dag ik het tijdschrift Groter Groeien wel leuk vind om te lezen, omdat het gaat over Juda's leeftijd en er wat zijn ontwikkeling betreft elke dag weer een nieuwe wereld voor me opengaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
We vinden het leuk om zo nu en dan iets van onze lezers te horen. Je reactie wordt niet direct zichtbaar, maar pas nadat hij door ons gelezen is. Graag je naam erbij vermelden.