Vorige week dinsdag, na 3,5 weken weg te zijn geweest, eindelijk weer thuisgekomen. De terugreis was er voor ons één om te onthouden, want na jarenlang werk was eindelijk een stuk snelweg klaar. Nu maakt dit op de gemiddelde lezer weinig indruk, denk ik, maar voor Robin en mij was het een (bijna) emotioneel moment. Tientallen keren hebben we dat rotstuk 2-baans weg gereden, de enige manier om van de oostkust naar Lente Stad te komen en dus een superdrukke weg met veel vrachtverkeer en bussen. Niet alleen ging het daardoor langzaam, maar er gebeurden ook altijd superveel ongelukken, waardoor we er altijd wel een paar uur vaststonden en de rit naar Lente Stad dus meestal wel een uur of 12 duurde. We konden onze ogen dan ook niet geloven toen we plotseling op een gloednieuwe snelweg reden en we erachter kwamen dat de snelweg diezelfde ochtend pas was geopend en wij dus één van de eersten waren die erop reden. Om half drie 's middags waren we thuis, in plaats van de verwachte zes uur 's avonds. Nu is het nog wachten op de voltooiing van de snelweg die helemaal tot Vrede Stad zal gaan.
Bij terugkomst troffen we een lege vissenkom aan; blijkbaar heeft het gewoon niet zo mogen zijn: wij en goudvissen. De kinderen werden op slag verkouden, maar verder is het elke keer weer heerlijk om te zien hoe ze van al het bekende genieten.
Donderdag belde een vrouw die we al eens eerder hadden ontmoet om te vragen of we bij haar en haar man op bezoek wilden komen. Goede gelegenheid om weer eens wat in relaties te investeren, na een drukke zomer. Maar toen we op zaterdagochtend bij haar aan de thee zaten, bleek al gauw dat er een verborgen agenda was: ze wilde graag dat wij in
Pine Pollen Calcium Milk Powder zouden gaan handelen. Nee, ze wilde het niet gewoon graag, maar héél erg graag en ze was vastbesloten om ons ervan te overtuigen. Later bleek ook dat als haar business eenmaal goed liep, er een optocht van BMW's en belangrijke mensen naar haar huis zou komen, uiteraard gepaard met veel vuurwerk. Robin en ik hadden het idee dat het om een soort piramide-spel ging en gelukkig kwam er op het moment dat de druk wel heel erg hoog opliep net een buurvrouw met een kindje binnen, zodat we snel van onderwerp konden veranderen. Het was echt een beetje
scary hoe fel deze vrouw te werk ging.
Tenslotte ook treurige gebeurtenissen deze week. Een man en een vrouw die al een jaar lang ruzie hebben, maar waar het vorige week zó hoog opliep dat de man zijn vrouw het ziekenhuis in sloeg, helemaal bont en blauw en met ernstige verwondingen. Lastige situatie, want als deze vrouw uit het ziekenhuis komt, zal ze gewoon weer terug gaan naar haar man. Zal het nog een keer gebeuren? Hoe kan de relatie tussen deze twee mensen weer hersteld worden? Huiselijk geweld is hier de normaalste zaak van de wereld en is blijkbaar niet strafbaar.
En dan nog een opa die op zijn kleinkind moest passen, maar die op een onbewaakt moment niet ziet dat zijn kleindochter van acht uit een boom valt en doodbloedt. Wat een onbeschrijflijk verdriet. Volgens de lokale traditie hier moet een overleden kind direct begraven worden, waardoor de ouders niet eens bij de begrafenis konden zijn. Men gelooft dat als iemand door een ongeluk om het leven komt, de geest van die persoon als een extra slechte geest terugkeert naar de aarde en het zou goed kunnen dat familieleden en buurtgenoten de opa hiervan de schuld gaan geven. Willen jullie aan hem denken?
