Nog meer familie

Nadat mijn broer, zus en aanhang voor een paar dagen op jungle-tour waren gegaan, konden we opnieuw familie verwelkomen hier in Chiang Mai. Gisterochtend hebben we Robins ouders en Robins zusje van het vliegveld opgehaald en naar hun hotel gebracht. Natuurlijk was het weerzien opnieuw emotioneel en bijzonder, maar aan de andere kant voelde het binnen 10 minuten ook wel weer heel normaal en vertrouwd. We werden overstelpt met cadeautjes die door familie en vrienden waren meegegeven aan het reisgezelschap. Ook Juda heeft er een hele berg met speelgoed bij (hoe gaan we dat allemaal in Lente Stad krijgen??).

Post

Vorige week donderdag bracht ik een bezoekje aan het hoofdkantoor van onze organisatie en stiekem hoopte ik dat er ook al wat kaarten zouden zijn vanwege de geboorte van Zoë, het was tenslotte al bijna 2 weken geleden dat ze geboren was. Maar ons postvakje stelde me teleur: geen post.

Gisteren moesten we weer bij het hoofdkantoor zijn, maar dit keer had ik mijn verwachtingen bijgesteld en durfde ik eigenlijk niet te hopen op post. Maar zowaar: in 6 dagen tijd waren er 50 kaarten en een heel stel pakketjes gekomen. Wat een feest!

Bij deze wil ik iedereen alvast bedanken voor alle e-mails, kaarten en cadeautjes. Hopelijk kom ik er in de komende tijd aan toe om jullie persoonlijk te bedanken.

Hereniging

Het is gedaan met de rust: afgelopen vrijdag zijn mijn broer, schoonzus, zusje en zwager gearriveerd in Chiang Mai. We ontmoetten hen 's avonds in een restaurant en het was een bijzonder weerzien, want mijn zusje had ik in januari 2008 voor het laatst gezien. Met mijn broer en schoonzus hadden we afgelopen november nog 3 weken doorgebracht, maar natuurlijk was het ook leuk om hen weer te zien.

De afgelopen week hebben we iedere dag met hen doorgebracht: gekletst, gezwommen en geslenterd over de nightbazaar. Vandaag zijn we de hele dag op pad geweest. Eerst naar een olifantenkamp, vervolgens geluncht bij een tijgerpark, toen naar een apencentrum en tenslotte naar de watervallen. Leuk, maar vermoeiend, zeker met twee kinderen en een temperatuur van 38 graden!

Naam

Het leuke van het bekendmaken van een naam is dat het allerlei reacties oproept bij mensen. Bij Juda was een veelgehoorde reactie "Goh, dat hoor je niet zo vaak", maar ook: "Maarreh, Judas was toch niet echt een goed persoon in de Bijbel?". Gelukkig waren er ook veel mensen die, net zoals wij, de naam origineel en stoer vonden.

Met de aankondiging van de geboorte van Zoë kwamen er ook weer allerlei vragen en opmerkingen los: "Hoe komen jullie aan die naam?" "Is ze vernoemd?" "Hoe spreek je haar naam uit?" "Hoe spel je haar naam?" "Maar Zoë is toch geen Bijbelse naam?" "Ik dacht echt dat de volgende Hanna genoemd zou worden" "Lastig hoor, die puntjes op de e als je een e-mail tikt" "Die naam moet ik even goed oefenen" enz. enz.

Om jullie uit jullie onwetendheid te verlossen, hieronder de antwoorden op een aantal van bovenstaande vragen.

Nadat Juda geboren was kwam ik in het ziekenhuis naast iemand te liggen die ook net bevallen was van haar eerste kind, een meisje dat ze Zoë genoemd hadden. Ik dacht meteen: dat is ook een leuke naam! en het heeft me sindsdien niet meer losgelaten. En toen we het in de afgelopen maanden over namen hadden, bleek Robin het ook een leuke naam te vinden. Afgelopen week kwam ik er pas achter dat het in 2008 een vrij populaire naam was: de naam stond op nr. 26 in de meisjesnamen-top en is populairder geworden ten opzichte van 2007 (ik hou nou eenmaal van statistieken).

Of Zoë een Bijbelse naam is? Nee, het is geen Bijbelse naam, maar wel een woord dat vaak in het Nieuwe Testament gebruikt wordt. Zoë is namelijk Grieks voor 'leven' en die betekenis vinden we erg mooi.

En dan de puntjes. We hebben gekeken wat in Nederland de meest gangbare spelling is en dat is mét puntjes, dus we besloten om daarin maar gewoon de grote menigte te volgen, hoewel ze deze puntjes in het Engels helemaal niet kennen.

Hoewel we een hele lieve tante hebben die Grace heet, hebben we vooral vanwege de betekenis ('genade') gekozen voor deze naam als tweede naam van onze dochter.

Kraamtijd

Hoe ervaar ik dat nou, een kind krijgen in Thailand?

De bevalling zelf is op zich prima verlopen, dat moet je toch echt helemaal zelf doen. Zowel een Nederlandse als een Thaise zuster kan mijns inziens weinig verlichting brengen in de pijn die je ervaart. Wel was het een beetje jammer dat ik tot het moment dat ik volledige ontsluiting had gewoon in een grote hal lag, te kijk voor andere patienten en al het verplegend personeel. Mijn gynaecologe is echt een fantastisch mens, die ik in de afgelopen maanden al een paar keer gezien had. Ze is erg vriendelijk, spreekt goed Engels en is like-minded.

Direct na de bevalling wilden ze Zoë al meteen menemen naar de nursery, maar gelukkig kon ik de zustertjes ervan overtuigen dat ik graag eerst huid-op-huid contact wilde en haar wilde voeden. Daarna werd ons meisje meegenomen om pas 5 uur later weer teruggebracht te worden. Dat schijnt standaard procedure te zijn en hoe we ook protesteerden, we mochten haar niet eerder bij ons hebben.

De privékamer waarop ik lag was echt heel relaxed. De gewone privékamers waren allemaal vol, dus ik had geen andere keus dan een VIP kamer te nemen: eigen badkamer, keukentje, TV, DVD-speler, koelkast, magnetron en een bed waarop Robin kon slapen. Echt een soort hotelkamer dus, waarvoor ik slechts 16 Euro per nacht extra moest betalen.

Van Robin werd verwacht dat hij 's nachts bij mij zou blijven om voor me te zorgen. Hieruit blijkt het belang van familie in Azië, zelfs in het ziekenhuis. Hier hadden we niet op gerekend, maar gelukkig konden we oppas vinden voor Juda en is Robin de eerste nacht bij ons in het ziekenhuis gebleven. De tweede nacht is hij echter gewoon naar huis gegaan zonder dit te melden aan het verplegend personeel.

Zoals ik gisteren al schreef had ik best wel moeie met het gebrekkige Engels van de verpleegsters en met de gewoonte om Zoë regelmatig zomaar een uurtje weg te halen voor één of ander vaag onderzoek.

Tja, en dan mag je na 3 dagen naar 'huis', waar helemaal niks je eraan herinnert dat je in de kraamtijd zit. Geen kraamverzorgster, geen beschuit met muisjes, geen kraambezoek en geen kraamcadeautjes. Gelukkig had Robin wel roze vlaggetjes opgehangen die mij moeder opgestuurd had. Vond ik met Juda die onophoudelijke stroom kraambezoek eigenlijk veel te vermoeiend, nu komen we om in de rust. Aan de ene kant heerlijk, aan de andere kant ook wel eenzaam. Dat is dan ook wat ik het moeilijkste vind aan deze kraamperiode: dat er geen vaders, moeders, broers, zussen en goede vrienden zijn die ons mooie meisje komen bewonderen. Gelukkig hebben we vanaf volgende week een paar weken familie over de vloer, met wie we een klein kraamfeestje kunnen vieren :-)

Kraamtranen in het land van de glimlach

"Veel vrouwen krijgen op de derde of vierde dag van het kraambed de zogenaamde kraamtranen. Hiermee wordt een dag bedoeld waarbij je extreem emotioneel bent en plotseling in huilen kan uitbarsten. Het is heel gewoon en het gevolg van alle nieuwe indrukken en lichamelijke veranderingen (hormonen, stuwing, hechtingen, etc). Laten we eerlijk zijn, een bevalling is zowel lichamelijk als geestelijk een enorme ervaring."

Voor mij was dag drie van het kraambed afgelopen zondag, de dag waarop Zoë en ik het ziekenhuis mochten verlaten. Ik was het ziekenhuis na drie dagen ook meer dan zat: de Thaise gewoonten die soms zo anders zijn dan de Nederlandse en de moeizame communicatie met de zusters. We waren er al op voorbereid dat het verplegend personeel weinig Engels zou hebben, maar op het moment dat de hormonen door je lichaam gieren kan zo'n 'mug' ineens een enorme 'olifant' worden. Toen ze Zoë zondagmiddag meenamen voor de zoveelste bloedtest en mij niet eens duidelijk konden maken waarvoor het was, gingen de kranen met kraamtranen wijd open en zat ik zeker een uur lang te grienen als een klein kind en om te komen in zelfmedelijden vanwege het feit dat Zoë zo nodig in een Thais ziekenhuis ter wereld moest komen. Ik ben benieuwd wat de Thaise zusters van dat waterballet vonden, aangezien in Thailand alle verdriet, frustratie en woede verbloemd wordt door een glimlach; het is echt not done om je emoties te tonen.

Vanmorgen was het weer raak. We moesten terug naar het ziekenhuis om een kinderarts naar Zoë's tongriempje te laten kijken. De arts vond het riempje wel erg kort en besloot om meteen een 'operatie' (lees: klein sneetje) te doen. Wij zeiden dat het prima was, dus meteen werd de operatiekamer op de hoogte gesteld dat we eraan zouden komen. Maar eigenlijk twijfelde ik aan de noodzaak van deze ingreep en eenmaal buiten gekomen kon ik me niet meer inhouden. Tranen met tuiten, midden in de wachtkamer: dat arme meisje, net vijf dagen oud, en nu al onder het mes! Uiteindelijk besloten we om de ingreep toch door te laten gaan en eigenlijk viel het allemaal wel mee. We mochten niet mee naar de operatiekamer, maar na vijf minuten konden we Zoë alweer in onze armen sluiten en niet veel later kon ik haar alweer voeden. We gaan er maar vanuit dat ze ons op latere leeftijd dankbaar zal zijn dat ze gewoon haar tong uit kan steken ;-)

Een meisje!

Gistermiddag om 14.24 uur (plaatselijke tijd) is onze dochter Zoë Grace geboren!

Na overleg met de gynaecologe op donderdagavond werd besloten om de bevalling op vrijdagochtend in te leiden, omdat de hoeveelheid vruchtwater twee weken eerder al de minimumgrens was gepasseerd.

Dus gisterochtend moest ik me om 8.00 uur melden in het ziekenhuis en om 8.30 uur lag ik aan de weeënopwekkers. Tot 11.00 uur voelde ik niets tot weinig, maar daarna werden de weeën snel krachtiger. Om 11.30 uur checkte de gynaecologe m'n baarmoedermond: 3 cm ontsluiting. Dat wordt nog een lange dag! dacht ik. Maar al snel volgden de weeën elkaar in rap tempo op en om iets over tweeën bleek ik al volledige ontsluiting te hebben en had ik ook hevige persweeën. Ineens was er paniek in de zaal, want ik lag nog niet in de verloskamer en de gynaecologe was er ook nog niet. Terwijl ik (met moeite) een paar persweeën weg lag te zuchten maakte iedereen zich in razendsnel tempo klaar en kwam de gynaecologe aangerend. Twee minuten later werd onze dochter Zoë geboren.

Opnieuw: wat een bijzonder moment!! Met geen pen te beschrijven.

Onze zorgen over haar gewicht bleken nergens voor nodig te zijn geweest, want ze woog 3060 gram en is ongeveer 51 cm lang. Ze lijkt sprekend op Juda toen die net geboren was, maar is wel iets actiever en drinkt gelukkig beter aan de borst.

Weer een week voorbij

Voor de trouwe lezers van deze site even een teken van leven, hoewel er weinig nieuws te melden valt. Nog steeds geen nieuwe baby Kusters, nog steeds rustig aan doen en nog steeds héééél warm (35 graden Celcius). Gisteren werd er op het park aan de electriciteit gesleuteld en konden we in ons huisje geen ventilator en/of airco gebruiken. Na de lunch hebben we onze toevlucht genomen in de Starbucks, gewoon om te kunnen genieten van de airco. Pas nadat Robin telefonisch gecheckt had of de kust weer veilig was, zijn we teruggekeerd naar ons huisje.

Afgelopen vrijdag is baby nummer 3 geboren van de stellen die hier vanuit ons land zijn voor de geboorte van hun baby. Plotseling gingen de weeën heel snel en moest er met spoed naar het ziekenhuis geraced worden door de beheerder van ons park. Precies 5 minuten nadat het stel in het ziekenhuis aankwam, kwam de baby ter wereld. Mij werd door de beheerder vriendelijk doch nadrukkelijk verzocht om iets eerder aan de bel te trekken zodra het mijn beurt is.....

Sinds een paar dagen is Robin zich ook aan het voorbereiden op de aanstaande bevalling (misschien op zachtjes aandringen van mij??). Hij heeft een boek gelezen over hoe hij mij kan coachen tijdens de bevalling, heeft alle papieren doorgelezen die we afgelopen week tijdens een korte bevallingscursus hadden gekregen, verslindt alle Wij Jonge Ouders, Ouders van Nu en Kinderen die de afgelopen tijd per post zijn gekomen en heeft vanavond zelfs een bevallingstimer van internet op zijn zakcomputer gedownload. Je hoeft alleen maar op 'start' en 'stop' te drukken bij het begin en eind van een wee, en het programmaatje bengt het verloop van de weeën in kaart door middel van een tabel en een grafiek. Toys for boys :-) Ik ben in ieder geval blij dat hij iets heeft gevonden om de bevalling voor hem een beetje op te leuken.