Naam

Het leuke van het bekendmaken van een naam is dat het allerlei reacties oproept bij mensen. Bij Juda was een veelgehoorde reactie "Goh, dat hoor je niet zo vaak", maar ook: "Maarreh, Judas was toch niet echt een goed persoon in de Bijbel?". Gelukkig waren er ook veel mensen die, net zoals wij, de naam origineel en stoer vonden.

Met de aankondiging van de geboorte van Zoë kwamen er ook weer allerlei vragen en opmerkingen los: "Hoe komen jullie aan die naam?" "Is ze vernoemd?" "Hoe spreek je haar naam uit?" "Hoe spel je haar naam?" "Maar Zoë is toch geen Bijbelse naam?" "Ik dacht echt dat de volgende Hanna genoemd zou worden" "Lastig hoor, die puntjes op de e als je een e-mail tikt" "Die naam moet ik even goed oefenen" enz. enz.

Om jullie uit jullie onwetendheid te verlossen, hieronder de antwoorden op een aantal van bovenstaande vragen.

Nadat Juda geboren was kwam ik in het ziekenhuis naast iemand te liggen die ook net bevallen was van haar eerste kind, een meisje dat ze Zoë genoemd hadden. Ik dacht meteen: dat is ook een leuke naam! en het heeft me sindsdien niet meer losgelaten. En toen we het in de afgelopen maanden over namen hadden, bleek Robin het ook een leuke naam te vinden. Afgelopen week kwam ik er pas achter dat het in 2008 een vrij populaire naam was: de naam stond op nr. 26 in de meisjesnamen-top en is populairder geworden ten opzichte van 2007 (ik hou nou eenmaal van statistieken).

Of Zoë een Bijbelse naam is? Nee, het is geen Bijbelse naam, maar wel een woord dat vaak in het Nieuwe Testament gebruikt wordt. Zoë is namelijk Grieks voor 'leven' en die betekenis vinden we erg mooi.

En dan de puntjes. We hebben gekeken wat in Nederland de meest gangbare spelling is en dat is mét puntjes, dus we besloten om daarin maar gewoon de grote menigte te volgen, hoewel ze deze puntjes in het Engels helemaal niet kennen.

Hoewel we een hele lieve tante hebben die Grace heet, hebben we vooral vanwege de betekenis ('genade') gekozen voor deze naam als tweede naam van onze dochter.