Bloggen

Meestal noem ik deze pagina onze website, maar feitelijk is het natuurlijk niet veel meer dan een blog. Wat is dan het verschil? Na een beetje surfen op het internet, kom ik tot de conclusie dat het hem vooral zit in het persoonlijke karakter, de chronologische presentatie en het frequente bijwerken.

Drieëneenhalf jaar geleden ben ik begonnen met het bijhouden van een weblog. Zoals trouwe lezers weten, ben ik al een paar keer veranderd van opzet en lay-out. Dit stukje (of in blog-taal ' deze post') gaat over mijn bevindingen en ervaringen in het bloggen.

Kort en simpel. Dit is voornamelijk vanuit mezelf geredeneerd: ik ben een luie internetgebruiker en een drukke huismoeder/taalstudent. Ik merk dat ik voldoe aan de kenmerken van de huidige generatie, die meestal niet langer dan 3 minuten wil besteden aan het lezen van een website. Triest, maar waar... Ook ben ik meestal te lui of te druk om verschillende pagina's binnen één website te bekijken of allerlei links te volgen. Vandaar dat ik ervoor heb gekozen om op deze website alles op één pagina te houden: eenvoudig en overzichtelijk; je ziet in één oogopslag of er iets nieuws te lezen of te bekijken valt. Daarnaast zouden de stukjes kort en krachtig moeten zijn, maar daar ga ik nu alweer de mist mee in.

Ik realiseer me dat het voor luie mensen zoals ik veel te veel werk is om één voor één de foto's hiernaast te moeten aanklikken om ze in het groot te kunnen bekijken. Daarom is mijn voornemen om voortaan één keer per twee weken een fotoserie op een aparte pagina te zetten en op de hoofdpagina een link daarnaartoe te plaatsen, zoals ik al heb gedaan met de foto's van het familiebezoek. Hopelijk vergroot dit het kijk-gemak voor jou als bezoeker.

Regelmatig bijhouden. Als je niet regelmatig iets nieuws te melden hebt, dan haken lezers af. Logisch, want als je als lezer een paar keer teleurgesteld bent, dan denk je op een gegeven moment: er zal waarschijnlijk toch niks nieuws op staan, dus ik neem niet eens meer de moeite om te kijken (er nog steeds vanuit gaande dat lezers net zo lui zijn als ik). Ik probeer dan ook om één keer per week iets te schrijven, zodat jullie niet te vaak teleurgesteld worden (tenzij je natuurlijk iedere dag onze site checkt). Om mezelf en jullie hierbij te helpen, noem ik mijn blog vanaf nu 'maandag-blog', zodat ik voor mezelf iedere week een deadline heb om iets te schrijven (heb ik echt nodig!) en jullie weten wanneer je een nieuwe post kunt verwachten.

Persoonlijke ervaringen i.p.v. feiten. Uit de reacties die we krijgen op de website maak ik op dat mensen liever lezen over persoonlijke ervaringen dan over feiten. Het zal jullie intussen duidelijk zijn dat deze website slechts één schrijver heeft en dat ben ik, Tanja. Verwacht hier dan ook geen opsomming van feiten, maar meer mijn persoonlijke ervaringen te lezen. Ik merk dat ik door de jaren heen er steeds meer handigheid in heb gekregen om mijn gevoelens 'op papier' te zetten en deze d.m.v. de website te delen met vrienden en familie.

Ik heb er over zitten denken om een statistisch programmaatje aan deze website toe te voegen waarmee ik kan zien hoeveel mensen dagelijks deze site bezoeken. Ik heb er namelijk helemaal geen idee van wie er regelmatig of af en toe een kijkje komen nemen. Maar al gauw bedacht ik me: ik wil het niet eens weten, want ik zou best teleurgesteld en gedemotiveerd zijn als bleek dat er bijna niemand komt kijken of als ik het aantal lezers terug zou zien lopen. Dus ik hou me maar aan het volgende uitgangspunt: ik reken erop dat mijn moeder en schoonmoeder trouwe lezers zijn en iedereen die daar nog bijkomt is mooi meegenomen.

Natuurlijk ontvang ik graag feedback over de website. Wat vind je interessante onderwerpen om over te lezen en wat helemaal niet? Na hoeveel regels tekst haak je af? Hoe vaak bezoek je onze website? Heb je nog tips?

Tenslotte wil ik nog noemen dat ik het bijhouden van deze website echt heel erg leuk vind. Als kind wilde ik altijd graag schrijfster worden en als tiener graag journaliste. Beide dromen zijn niet in vervulling gegaan, maar op deze manier kan ik toch uiting geven aan de behoefte om voor een (klein) publiek te schrijven.