Laatst zou onze oppas/helper voor ons koken terwijl wij 's ochtends les hadden. Voordat ze naar de markt vertrok vroeg ze aan mij wat we wilden eten. "Oh, dat maakt niet zoveel uit", antwoordde ik, aangezien wij voor Nederlandse begrippen niet echt moeilijke eters zijn. Toen we om 12.00 samen met onze lerares aan tafel schoven, was ik in de veronderstelling dat er een schaaltje gebakken spek op tafel stond. Terwijl ik met mijn stokjes een stukje in mijn mond stopte, vroeg ik onze helper wat voor vlees het eigenlijk was. Onze lerares (die al veel ervaring met buitenlanders heeft) begon te gniffelen en wees naar haar tong. Het duurde even voordat het kwartje viel bij mij, maar zodra ik begreep dat ik zat te kauwen op een varkenstong, verging de eetlust mij een beetje. De lerares legde uit aan onze helper dat Westerlingen alleen het vlees van een dier eten, en over het algemeen niet de ingewanden, de hersenen, het hoofd of de tenen. Onze helper was stomverbaasd: dat zijn toch juist de lekkerste delen van een dier?
De mensen hier hebben echt heel andere eetgewoonten. Naast kippen-, varkens- en rundvlees, is ook ezelsvlees, konijnenvlees en hondenvlees een gangbaar ingrediënt van een maaltijd. Om nog maar niet te spreken van het beenmerg dat je met een rietje uit een bot kunt zuigen.
Gisteren spraken we met een jong Amerikaans stel dat hier net twee weken is. Voor die tijd waren ze zelfs nog nooit buiten Amerika geweest. Toen we het hadden over al die verschillende soorten vlees, zei de jongen moedig: "Ik wil alles proberen!"
Waarom heb ik dat toch niet??
