Kerst

Afgelopen week ben ik me er meer bewust van geworden wat Kerst betekent in verschillende culturen.

Zo is Kerst hier in de lokale cultuur echt in opkomst en zagen we al veel meer kerstversieringen in winkels en restaurants in vergelijking met vorig jaar. Door de warenhuizen galmde het "We wish you a merry Christmas", "Jingle bells" en "Rudoph the rednosed reindeer" en hoewel de 25e voor iedereen een gewone werk- en schooldag was, verzamelden zich 's avonds in het stadscentrum hordes jongelui om te spuiten met sneeuw. Dát is voor de meeste jongelui de enige associatie met Kerst: uitgaan met vrienden en spuiten met sneeuw. Waarom Kerst hier zo in opkomst is? Omdat het een Westers feest is en dan is het per definitie modern en populair.

Zelf waren we op Kerstavond en op 1e Kerstdag uitgenodigd bij Amerikaanse vrienden om samen Kerst te vieren. Nu weet ik ook wat belangrijk is bij een Amerikaans Kerstfeest: cadeautjes, heel veel lekker eten en na het eten samen kerstliedjes zingen rond de kerstboom.

Helaas organiseerde ons 'zondagse huis' op kerstavond en op kerstmorgen geen dienst en dus besloten we om op kerstmorgen de 'kerststress' te ontvluchten en samen met vrienden de bergen in te gaan om een stukje te wandelen en te picknicken aan een meer. Heerlijk rustig en ontspannen! (om vervolgens na thuiskomst natuurlijk wel weer meteen gestresst de keuken in te duiken om twee gerechten voor 's avonds voor te bereiden :-) )

Nu we zo ver weg zitten van onze familie en van de hele kerstcultuur in Nederland, zijn we er automatisch wel meer stil bij gaan staan wat Kerst voor óns betekent. Back to our roots, om het zo maar even te zeggen. En we kwamen tot de conclusie dat we ervoor op moeten passen dat de kerstboom, het lekkere eten, de kerstliedjes en de gezelligheid niet de plek innemen van datgene waar Kerst écht om draait: GLORY TO THE NEW BORN KING!

Om onze lokale vriendinnen en leraressen kennis te laten maken met het echte kerstverhaal, organiseerden twee vriendinnen en ik op 2e Kerstdag een Christmas Party waarbij we onder andere een film over het kerstverhaal (The Nativity Story) keken. We kijken terug op een geslaagde avond!

We hopen dat Kerst hier in de toekomst meer zal gaan betekenen dan alleen "Jingle bells" en spuitsneeuwgevechten.

Monique

Dit keer een stukje over een bijzonder persoon in ons leven: Monique. We ontmoetten Monique een aantal jaar geleden voor het eerst in Ermelo: lange zwarte jas aan, Dr. Martens aan d’r voeten en een sigaret in haar hand. Al meteen werd duidelijk: dit is een heel bijzonder iemand, want hoewel ze eruit zag als iemand van onze leeftijd, had ze het denkvermogen van een kind. Niet lang daarna veranderde Monique’s leven radicaal en nadat ze zich bij onze jongerengroep had gevoegd werd ze een goede vriendin. Monique was zo iemand die...

... op vakantie honderden foto’s maakte, maar nooit geld had om de fotorolletjes te laten ontwikkelen

... nooit geld had, maar het toch klaar speelde om de reis van haar dromen naar Afrika te maken

... een make-up party bij zich thuis liet komen, zodat ze zich mooi kon laten opmaken door de consulente

... bijna maandelijks (voor m’n gevoel) wisselde van baan

Maar bovenal was Monique eerlijk, oprecht en trouw. Ze schaamde zich tegenover niemand voor haar geloof en als ze op straat een onbekende tegenkwam die in de put zat, vertelde ze zonder aarzelen over Degene die háár uit de put had gehaald en haar leven zo radicaal op z’n kop had gezet.

Op het afscheidsfeestje vlak voordat we naar Azië vertrokken gaf Monique ons een envelop met daarin twee Euro. “Voor de arme kinderen in Azië”, stond op de envelop. Ze vertelde erbij: “Als ik een keer vijf Euro over heb, dan stuur ik ze naar jullie, oké?”

Monique was zonder twijfel onze trouwste brievenschrijfster. Ellenlange verhalen schreef ze over haar vakanties, haar liefdes, haar ondeugende streken op haar werk en over haar gesprekken over ons met de Bovenbuurman, zoals ze die noemde.

Ik zou nog veel meer kunnen schrijven over alle grappige, verrassende, mooie en gekke dingen die we met Monique beleefd hebben.

Maar Monique had geen gemakkelijk leven: ze worstelde met onrust in haar hoofd en met het feit dat ze vaak niet kon meekomen met de groep.

Afgelopen donderdag kregen we het trieste bericht dat Monique de dag ervoor de keuze had gemaakt om niet meer te willen leven. Robin en ik verkeren nog steeds in een staat van verbijstering en ongeloof, niet in de minste plaats omdat we dit verdriet op zo’n grote afstand moeten verwerken.

We kijken met dankbaarheid terug op datgene wat Monique voor zoveel mensen betekend heeft. Zij was het levende bewijs van het feit dat we moeten ‘worden als de kinderen`. De simpelheid van haar geloof en het enthousiasme waarmee ze haar geloof deelde met anderen waren een groot voorbeeld voor ons.

We zullen haar missen!

Hoogtepunten

Een verslagje van de hoogtepunten van de afgelopen tijd:

Sint

Hoewel ons hartje waarschijnlijk niet zó vol verwachting klopte als dat van jullie in Nederland (aangezien we hier niet helemaal meegenomen worden door de commercie en de TV), besloten we om toch íets te doen om onze Goedheiligman te herdenken. Dus op 5 december verzamelden nog drie andere Nederlanders en één Amerikaan zich bij ons thuis, waar we Sinterklaasliedjes zongen, pepernoten, marsepein en gevulde speculaas aten, en een Sinterklaas-dobbelspel speelden. We moesten onze Amerikaanse vriend er continu van overtuigen dat Sinterklaas echt heel iets anders was dan het Amerikaanse kerstfeest, want hij vond dat er wel heel erg veel overeenkomsten waren.

Nieuwe gast

Sinds afgelopen vrijdag hebben we weer een nieuwe gast in huis: Mirjam, een leuke Zeeuwse meid van 23 jaar oud. Naast het feit dat het erg gezellig is, is het natuurlijk ook handig om af en toe een extra paar handen te hebben om even met de kinderen bezig te zijn. Ze blijft waarschijnlijk tot Kerst bij ons.

Kefir

En zondag kregen we er nóg een ‘gast` bij: kefir. Kefir wil elke avond verse melk hebben en groeit relatief hard. Nee serieus. We kregen van vrienden een bakje met daarin een klompje kefir, wat lijkt op bloemkoolroosjes. Als je melk bij de kefir giet, dan is de melk 24 uur later veranderd in een soort yoghurtdrank die allerlei heilzame eigenschappen zou moeten hebben, met name voor mensen met darmproblemen zoals lactose-intolerantie en de ziekte van Crohn. We zullen wel zien hoe lang dit gist-achtige mechanisme het bij ons thuis overleeft.

Taalstudie

Vorige week hebben we besloten om onze taalstudie wat intensiever te maken, omdat we het anders niet redden qua tijd om volgende zomer te gaan verhuizen. Dus naast iedere morgen, hebben we nu wekelijks ook nog twee middagen les. Allemaal voor het goede doel, zullen we maar zeggen...

Eetgewoonten

Laatst zou onze oppas/helper voor ons koken terwijl wij 's ochtends les hadden. Voordat ze naar de markt vertrok vroeg ze aan mij wat we wilden eten. "Oh, dat maakt niet zoveel uit", antwoordde ik, aangezien wij voor Nederlandse begrippen niet echt moeilijke eters zijn. Toen we om 12.00 samen met onze lerares aan tafel schoven, was ik in de veronderstelling dat er een schaaltje gebakken spek op tafel stond. Terwijl ik met mijn stokjes een stukje in mijn mond stopte, vroeg ik onze helper wat voor vlees het eigenlijk was. Onze lerares (die al veel ervaring met buitenlanders heeft) begon te gniffelen en wees naar haar tong. Het duurde even voordat het kwartje viel bij mij, maar zodra ik begreep dat ik zat te kauwen op een varkenstong, verging de eetlust mij een beetje. De lerares legde uit aan onze helper dat Westerlingen alleen het vlees van een dier eten, en over het algemeen niet de ingewanden, de hersenen, het hoofd of de tenen. Onze helper was stomverbaasd: dat zijn toch juist de lekkerste delen van een dier?

De mensen hier hebben echt heel andere eetgewoonten. Naast kippen-, varkens- en rundvlees, is ook ezelsvlees, konijnenvlees en hondenvlees een gangbaar ingrediënt van een maaltijd. Om nog maar niet te spreken van het beenmerg dat je met een rietje uit een bot kunt zuigen.

Gisteren spraken we met een jong Amerikaans stel dat hier net twee weken is. Voor die tijd waren ze zelfs nog nooit buiten Amerika geweest. Toen we het hadden over al die verschillende soorten vlees, zei de jongen moedig: "Ik wil alles proberen!"
Waarom heb ik dat toch niet??