Volgende maand is het alweer twee jaar geleden dat we uit Nederland vertrokken. Die twee jaar zijn echt omgevlogen en we kunnen ons bijna niet voorstellen dat we over anderhalf jaar "alweer" in Nederland zullen zijn voor verlof. Intussen behoren wij tot de "langstzittenden" binnen onze vriendenkring en wijzen wij andere mensen de weg naar de leuke en goedkope adresjes in de stad en worden wij soms gevraagd als vertalers omdat wij ons intussen best kunnen redden in de plaatselijke taal.
Er zijn een aantal dingen die we twee jaar geleden vreemd vonden, maar waar we intussen aan gewend zijn:
- de aandacht die onze kinderen krijgen op straat
- dat je geen WC-papier door het toilet mag spoelen
- dat je het water uit de kraan niet kunt drinken
- dat we op straat maar zo weinig kunnen lezen
- dat zaken als kleding en levensmiddelen een stuk goedkoper zijn dan in Nederland
- dat een groen voetgangerslicht niet persé betekent dat je veilig over kunt steken
- dat je veel tijd uit moet trekken voor het koken, omdat er geen zakjes, pakjes, mixjes en voorgesneden groenten en vlees te koop zijn
- dat veel WC's hier hurk-WC's zijn
- het eten met stokjes
Maar er zijn ook een aantal dingen waar we nog steeds niet aan gewend zijn:
- het pittige eten
- het eten van kippentenen en -hoofd, varkenspoot, -neus en -tong
- de ongelooflijk vieze openbare toiletten (waarvoor je wél geld moet betalen, maar waarvan je bijna niet kunt geloven dat ze ooit schoongemaakt worden)
- de enorm harde muziek in winkels, de herrie die onze bovenburen maken en het luide getoeter van vrachtwagens als ze op 1 meter afstand langs je rijden
- hoe snel alles hier verandert. Winkeltjes lijken een maximale levensduur van 1 jaar te hebben, waarna ze failliet gaan. En overal in de stad worden oude gebouwen neergehaald om plaats te maken voor torenhoge, moderne flats. De economische vooruitgang lijkt hier enorm te zijn.
- dat mensen hier niet aan rijen doen, maar het principe geldt: hoe harder je roept en hoe harder je duwt, hoe eerder je aan de beurt bent (wij met onze westerse manieren staan dan ook regelmatig hartstikke lang voor een balie te wachten, omdat we blijkbaar niet assertief genoeg zijn)
Deze lijst zou ik waarschijnlijk nog veel langer kunnen maken als ik er langer over na zou denken.
Laten we het eerste lijstje maar zien als "overwinningen" en het tweede lijstje.... ach, misschien kijken we daar over een jaar alweer heel anders tegenaan.
