Toen ik nog in Bunschoten werkte, was het mijn gewoonte om per dag een aantal keer op NU.nl te kijken om bij te blijven met het nieuws. Ook in de trein las ik graag Metro of Spits, zodat ik op de hoogte was van de meest recente ontwikkelingen in binnen- en buitenland.
Ook het eerste jaar nadat we uit Nederland vertrokken waren checkte ik nog dagelijks de Nederlandse nieuwswebsites om te kijken wat er speelde in ons moederland. Maar ik merkte ook dat ik hoe langer hoe meer artikelen oversloeg om te lezen; wat hebben wij hier in Azië tenslotte te maken met treinvertragingen, verkiezingen, huizenprijzen, voetbalcompetities, songfestivals en burenruzies in Nederland? Daarnaast vond ik dat wel heel veel artikelen (vooral op NU.nl) gerelateerd waren aan moord, doodslag, geweld, overspel, misstappen van celebraties, enz. Zaken waar ik eigenlijk helemaal m’n tijd niet aan wil verdoen.
Hoe lang het nu al geleden is dat ik voor het laatst een Nederlandse nieuwswebsite heb bekeken? Ik denk al wel een half jaar. Nederland lijkt met de dag verder weg en dingen als de Nederlandse politiek, economie en showbiz worden steeds onbelangrijker.
Erg, maar waar.
Aan de andere kant ben ik ook nog niet zodanig ingeburgerd in dit Aziatische land, dat ik geïnteresseerd ben in het locale nieuws. We hebben ook geen televisieaansluiting en luisteren geen radio en kunnen de kranten hier niet lezen. Gevolg? Ons wereldje reikt op dit moment eigenlijk niet veel verder dan ons wijkje, waar de aardbeien dit jaar een stuk duurder zijn dan vorig jaar, waar de huur van een flatje dit jaar zo’n 133% duurder is geworden, waar we ons afgelopen week moesten laten registreren i.v.m. een volkstelling, waar nu hier dan daar gebouwen platgegooid worden en waar het afgelopen halfjaar slechts één keer geregend heeft.
Meestal vind ik het eigenlijk helemaal niet erg om een beetje afgesloten te zijn van de rest van de wereld. Zo wist ik bijvoorbeeld dat de Mexicaanse griep wel in dit land was, maar hoorde of las ik gelukkig niets over het aantal zieken of sterfgevallen hier in Lente Stad, terwijl die er ongetwijfeld geweest zullen zijn. Dat heeft me waarschijnlijk heel wat zorgen bespaard (nee, hier was geen griepprik beschikbaar).
Aan de andere kant voel ik me schuldig dat de hele ramp in Haïti min of meer langs me heen is gegaan. Nog steeds ben ik niet op de hoogte van de omvang en de ernst van de ramp daar. Af en toe vang ik iets op over hulpteams, maar verder heb ik eigenlijk geen idee, terwijl het Nederlandse nieuws er ongetwijfeld vol mee heeft gestaan.
Klik hier voor een aantal foto's gemaakt in december
