Sommige mensen maken voor hun plezier verre reizen. Zitten voor hun lol úúúúúrenlang in de auto.
Wij moeten verre reizen maken vanwege ons visum en om een huis te zoeken. Tja, en als het móet, dan is de lol er al snel af. Vrijdagmorgen vertrokken we met de auto uit Lente Stad op weg naar de grens met Vietnam. De streef-vertrektijd was 6.00 uur, maar dat hebben we helaas niet gehaald. Maar om 6.30 uur reden we weg; ook niet slecht voor ons doen. 7 uur (en twee keer overgeven van Zoë) later arriveerden we bij de grens met Vietnam. Omdat de auto volgepakt zat en we hem ergens onbeheerd hadden geparkeerd, leek het ons het beste om de grensoversteek afzonderlijk van elkaar te maken, voor het uitzonderlijke geval dat we het land niet meer in zouden mogen. Wisten wij veel dat het land uit, Vietnam in, Vietnam uit en ons land weer in een uur in beslag zou nemen. Emigratie-immigratie-emigratie-immigratie: onze paspoorten en visa moesten vier keer gecheckt worden.
Twee uur later, om 15.30 uur, zaten we dus weer in de auto, met de wetenschap dat we opnieuw 30 dagen in dit land mogen verblijven. Het plan was om onderweg ergens te overnachten, maar al heel gauw bleek dat Robin er wel zin in had om in één keer door te rijden naar onze toekomstige woonplaats Vrede Stad. Op de kaart leek het tenslotte maar een klein stukje....
Ruim tien uur later, om twee uur 's nachts, kwamen we aan bij het hotel in Vrede Stad waar we zouden verblijven. De kinderen hadden tot die tijd nauwelijks geslapen, tot grote ergernis van hun moeder. Vooral Zoë wilde zich er nog even niet bij neerleggen dat het nu toch echt bedtijd was en viel pas om 3.30 uur in slaap... om vervolgens om 7.00 uur weer wakker te worden. Het behoeft geen verdere uitleg dat dit een verschrikkelijke nacht was en wat mij betreft niet voor herhaling vatbaar.
Anyway, dat was vrijdag en nu is het al maandag, dus intussen zijn we aardig bijgekomen van de reis. Zaterdag hebben we meteen bij een appartement gekeken op de eerste verdieping met drie slaapkamers . Op zich prima, maar niet echt in een leuke wijk. Vanmorgen wilden we onze zoektocht voortzetten, maar realiseerden ons dat er deze twee dagen weinig zou gaan gebeuren omdat momenteel het Geesten Festival wordt gevierd: het belangrijkste festival van het jaar. Er worden enge verhalen verteld over geesten en in ieder huishouden wordt een eend geslacht en geofferd aan de geesten. Het doet ons al te meer beseffen in wat voor duisternis de mensen hier leven.
Woensdag dus maar weer verder op huizenjacht!
