Tot grote verbazing van onze Amerikaanse vrienden wilden wij er in Thailand niet achter komen of ik een jongen of een meisje in mijn buik draag. Volgens hun gewoonte zou je er wél achter moeten komen, zou je dat ook overal bekend maken en zelfs al vertellen hoe het gaat heten.
Mij maakt het niks uit wat het gaat worden. Volgens de verloskundige lag dat aan het feit dat we een kindje verloren hadden; "Dan ben je blij dat het leeft, wat het ook is". Anderen zeggen: "Ja, je hebt er tenslotte al één van allebei." Wat ook de reden moge zijn, ik geef er niks om en heb er ook nooit iets om gegeven. Oké, ik zag mezelf niet persé als meisjesmoeder: ik loop liever in een spijkerbroek dan een rokje, loop liever op gympen dan op hakschoenen en kan echt geen úren tuttend voor de spiegel doorbrengen. Ik weet zelfs niet eens hoe je een invlecht moet maken! Dus als wij gezegend waren geweest met drie jongens, dan was ik denk ik heel gelukkig geweest.
En toch doet het me wat, zo'n meisje als Zoë. Het eerste jurkje kopen, het eerste staartje maken (nee, geen invlecht dus). Of toen ik laatst mijn teennagels aan het lakken was en zij me vroeg "Mama, Zoë ook?" en ik voor het eerst die pieter-peuterige teennageltjes aan het lakken was. En ik glimlach elke keer weer als ze met haar baby (ik mag het beslist geen 'pop' noemen) door het huis loopt en het verzorgt als een echt moedertje. Of als ze met ieder schoonmaakdoekje dat ze te pakken kan krijgen het huis een grondige beurt gaat geven. Of als ze, nadat ik haar een mooi jurkje heb aangetrokken, zegt: "Papa zien?" (= aan papa laten zien?). Ze wil graag mooi zijn voor haar vader, heel typisch. Het zorgen, het schoonmaken, het mooi willen zijn voor de mannen: het zit er gewoon ín. Wanneer we bij mijn ouders binnenkomen, rent Juda meteen naar de vrachtwagen met race-auto's toe en Zoë naar de kinderwagen met pop. Bijzonder om te zien dat dit verschil al op zo'n jonge leeftijd duidelijk wordt, zonder dat wij hen daarin gestimuleerd hebben (voor zover ik me bewust ben).
Dus hoewel ik me in het verleden niet persé als meisjesmoeder zag, vind ik het hebben van een meisje toch véél leuker dan ik dacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
We vinden het leuk om zo nu en dan iets van onze lezers te horen. Je reactie wordt niet direct zichtbaar, maar pas nadat hij door ons gelezen is. Graag je naam erbij vermelden.