Kriebelende vingertjes

We hebben net het Chinese Nieuwjaar achter de rug en het is hier de gewoonte dat elk kind een rode envelop - een hong bao - toegestopt krijgt als er bezoek over de vloer komt of als je bij anderen op bezoek gaat. Dit ritueel maken we al mee sinds Juda een paar maanden oud was en dit jaar was niet anders.

Behalve dan de opmerking die Juda maakte nadat hij zijn eerste hong bao van dit jaar ontving: "Mam, dit keer moet je het geld niet in je eigen portemonnee stoppen; ik wil er graag zelf iets voor kopen!" Oeps... betrapt! Zoiets als 'kleine potjes hebben grote oren', maar dan ogen in plaats van oren. Maar hij had gelijk: tot dan toe hadden de kinderen nooit hun eigen geld gehad om iets mee te kopen en was het altijd bij het 'huishoudgeld' terecht gekomen. Eerste reden daarvoor was dat ik vond dat er al zoveel speelgoed in huis was (een appartement is tenslotte snel vol). Tweede reden was dat het speelgoed dat verkrijgbaar is in Vrede Stad echt rommel is. Geen merken als Mattel, Fisher Price, Haba, Lego of Playmobil, maar alleen goedkoop spul van slechte kwaliteit. Om nog maar te zwijgen over de veiligheid van het lokaal verkrijgbare speelgoed.

Naar aanleiding van dit incident besloten Robin en ik dat het tijd was voor zakgeld. 6 jaar is tenslotte eigenlijk wel een mooie leeftijd om daar mee te beginnen. Maar hoeveel geef je dan? Natuurlijk staan er op de website van het Nibud mooie richtlijnen, maar de waarde van 1 Euro in Nederland is heel anders dan de waarde van 1 Euro in China. 5 Yuan (€0,60) per week leek ons een mooi bedrag om mee te beginnen.

Het is grappig om te zien wat voor wereld er opengaat voor een kind als hij de beschikking heeft over geld. Juda kreeg een aantal hong baos en bijna dagelijks maakten we de gang naar de supermarkt om weer een nieuw nep-lego-poppetje te kopen voor 5 Yuan. Dan zag je hem staan voor het schap en kon je gewoon zijn vingertjes zien kriebelen: welke zou hij dit keer uitkiezen? Natuurlijk stonden er ook grotere, duurdere dingen in het schap en wanneer Robin of ik hem probeerden aan te moedigen om te sparen voor iets groters, wuifde hij die suggestie ongeduldig weg. Hij móest iets nieuws hebben en hij moest het nu. Ach, we laten het maar even begaan zo. Als het nieuwe eraf is praten we nog wel eens met hem over sparen. Laat hem nu nog maar even genieten van dat euforische gevoel van het zelf beslissen over je eigen geld.

En nieuw tijdperk breekt aan: een kind gaat de waarde van geld inzien en gaat daarin zijn eigen verantwoordelijkheid dragen. Een stap vooruit zou je kunnen zeggen. Maar tegelijkertijd schrok ik ook een beetje van de hebzucht die kwam kijken bij het beschikken over je eigen geld. Die hongerige oogjes voor het nep-lego-schap in de supermarkt....

Er is weer een klein stukje kinderlijke onschuld verloren gegaan.

Poseren

Terwijl ik afgelopen week bezig was in de keuken, bedacht ik me zo nog een paar dingen die nog in het DIY-rijtje passen:

• appelstroop. Simpele ingrediëntenlijst, namelijk alleen appels, maar de bereidingswijze is nogal bewerkelijk. Appels tot moes koken, in een theedoek/kaasdoek uit laten lekker en het opgevangen vocht inkoken. Nu zou deze bewerkelijke bereiding natuurlijk de moeite waard zijn als je er een flinke pot appelstroop aan over zou houden, maar ik denk dat ik aan 1,5 kilo appels 100ml appelstroop overhield! Voor dat geld kun je het bijna nog beter uit Nederland laten overkomen!
• kippenbouillon. Voor mij betekende dit dat ik een hele kip op de markt moest kopen, kop en poten erbij, en zelf moest schoonmaken thuis. Nou ja, dat mocht ook wel een keer na vijf jaar, want dat is hoe de lokalen het doen. Vervolgens de hele kip in een pan met water gedaan en zes uur lang op een laag vuurtje gekookt. HE-MELS! Daar kan geen soeppakje of bouillonblokje tegenop.
• yoghurt. Deze was ik vergeten omdat het eigenlijk geen experiment meer is. Vrijwel alle buitenlanders die ik ken in dit land maken zelf yoghurt, waarschijnlijk omdat het zo simpel is en omdat alle yoghurt in de winkels gezoet is. Dus wij doen dat ook al jarenlang.

Via deze website heb ik trouwens een leuk (en gratis!) receptenboek gedownload met allemaal thuis-maak-recepten.

Dan nog even over heel iets anders: familiefoto's maken. We doen het niet vaak, maar zo nu en dan moeten we er toch aan geloven: we moeten met z'n vijven poseren voor de camera. Nu heb ik er geen problemen mee en Robin ook niet, maar onze kinderen.... pfff....

Ik zie er altijd al tegenop om het tegen Juda te vertellen, want ik weet wat zijn reactie zal zijn als het hoge woord eruit is: "Nee! Ik ga niet op de foto!" Ik hou van de Chinezen en ik geef ze niet snel ergens de schuld van, maar dit hebben ze in mijn ogen toch echt op hun geweten. Juda wordt zó vaak ongevraagd op de foto gezet (en dan bedoel ik echt elke keer dat we ons op straat begeven), dat hij een hekel heeft gekregen aan poseren voor de camera. Zoë heeft deze aversie in mindere mate, maar zoals een goede jongere zus betaamt, praat ze maar al te graag met haar grote broer mee. Hij zal er tenslotte wel verstand van hebben.

Gisteren was zo'n moment: we waagden het erop om een familiefoto te gaan maken. De timing had al niet slechter gekund: eind van de dag, vlak voor het avondeten. De kinderen weigerden mee te werken en toen we zeiden: "We gaan pas weer naar binnen als iedereen er goed opstaat", barstte Juda in tranen uit.

Kans verkeken.

 Deze was nog wel oké geweest, als Zoë haar ogen open had gehad. We hadden Juda geïnstrueerd om gewoon te kijken - lachen hoefde niet eens.

 We geven het op; het gaat 'em niet worden vandaag. Ondertussen is Salomé druk met haar vingertjes, want ze probeert nu steeds het peace-teken voor de camera te doen, maar het kiezen van de juiste vingers gaat nog niet helemaal automatisch.

Helaas Gelukkig zijn onze kinderen heel gevoelig voor positief belonen, of in de volksmond ook wel 'omkopen' genoemd. Terug in huis zei Robin: "We gaan het morgen nog een keer proberen en totdat iedereen normaal op de foto staat, wordt er niet meer op de Ipad gespeeld." Oei... de Ipad.... dat ligt nogal gevoelig! Dus Juda werd vanmorgen wakker en het eerste wat hij zei was: "Gaan we nu de foto maken?" Later op de ochtend waren we gelukkig succesvol met het maken van een foto en de kinderen hadden zowaar de grootste lol. Met deze foto kunnen we wel weer even vooruit!

Nog zo'n doe-het-zelf-ding: haren knippen. Ik ben zelf de enige die naar de kapper gaat

 Ik merk dat ik bij het fotograferen een zwak heb voor oude huisjes....

 ...en oude mensjes

DIY

Hier in China heerst de gedachte: als het uit de fabriek komt, is het beter. Poedermelk wordt bijvoorbeeld als beter beschouwd dan borstvoeding, want die fabrikanten zullen wel weten wat ze doen. Ondertussen lijkt in het Westen juist de DIY gekte toegeslagen te zijn: breien, naaien, haken, kettingen, meubels, taarten, koekjes, brood en natuurlijk groenten uit eigen tuin. Ik schrijf met nadruk lijkt, want ik maak alles natuurlijk van een afstandje mee.

Naast het feit dat DIY vaak goedkoper, gezonder en lekkerder is (en als je in landelijk China woont ook simpelweg noodzakelijk), is misschien de belangrijkste reden wel: het geeft een KICK! Ik weet niet waarom, maar het is gewoon cool om je eigen gegroeide bieslook door je eiersalade te gooien, of om je eigen gegroeide aloë vera op een wond te smeren, of om een ei uit je eigen hok te rapen (ik kan het alleen nog niet over m'n hart verkrijgen om m'n eigen kip te slachten), of om een geslaagde cake uit de oven te halen, of om op je eigen getimmerde tuinbank te zitten. Ongetwijfeld geeft een zelf-gebreide of gehaakte deken dezelfde kick, maar daarover kan ik niet uit ervaring spreken.

Hieronder een lijstje met DIY-dingen die ik de afgelopen tijd gemaakt heb of die ik nog wil gaan proberen:

Vloeibare handzeep

- vloeibare handzeep. Ik kwam toevallig een tutorial-filmpje tegen op YouTube en vond het het proberen waard. Slechts drie ingrediënten: geraspte zeep, glycerine en water. In eerste instantie was ik enthousiast over het resultaat, maar na een paar dagen werd de consistentie wat minder. Experiment niet geslaagd wat mij betreft. Weer terug naar de zeep uit de supermarkt.

Reuzel

- reuzel. Maakt in Amerika volgens mij een ware comeback, of is zelfs nooit helemaal weggeweest, maar wordt in Nederland (onterecht?) met de nek aangekeken. Als je denkt aan varkensvet, dan denk je automatisch aan hart- en vaatziekten, toch? Nou ik niet meer en dus koop ik tegenwoordig zo nu en dan een groot stuk varkensvet op de markt, bak het uit in de pan en hou een mooi potje wit vet over. Ik roerbak ermee, gebruik het voor sausjes en heb er laatst zelfs voor het eerst in gefrituurd (wist je dat McDonalds tot 1990 zijn friet in reuzel bakte?). Geslaagd experiment dus.

Boter voor op brood

- smeerboter. Hoe is smeerboter anders dan gewone boter, zul je je afvragen. Ik neem ong. 250 gr. roomboter en mix het met 125 gr. extra vierge olijfolie, net zolang totdat het bijna wit en lekker luchtig is. Ik kan het iedereen aanraden. Dit experiment is uiteraard noodgeboren, omdat hier geen kuipjes boter verkrijgbaar zijn.

Maiszak

- maiszakken. Als alternatief voor warmtekruiken ben ik in december achter de naaimachine gedoken en heb een aantal zakken genaaid en gevuld met gedroogde mais. Ook nog een hoes van zachte fleece genaaid en de kinderen sliepen toen het zo koud was elke nacht heerlijk met hun maiszakjes in hun armen (opwarmen gaat in de magnetron). Waarschijnlijk net zoiets als kersenpittenzakken, maar die hebben ze hier niet en ik vind kruiken vullen met heet water zo bewerkelijk (en ook niet fijn als ze gaan lekken). Ik denk dat ik ze voor vannacht maar weer eens tevoorschijn haal, want de buitentemperatuur is 6 graden en binnen 13 graden!

- pesto, hummus, tzatziki, kruidenboter, eiersalade. Allemaal: YUM! En dan heb je weer eens wat anders voor op brood!

deodorant in een Tupperwarepotje :-)

- deodorant. Hier ook lastig verkrijgbaar, dus een recept op internet gevonden en ik ben er zooooo tevreden over! (zie het recept)

- groenten en kruiden. Tja, ik kan niet over een succes spreken, aangezien de meeste plantjes zijn overleden (meestal tijdens een periode van afwezigheid). Maar peterselie en bieslook zijn echte volhouders gebleken, dus als je met iets makkelijks wilt beginnen, begin daar dan mee. Basilicum deed het trouwens ook erg goed, totdat ik naar Hong Kong vertrok.

- kippen. We hebben ze nu bijna een jaar en ik denk als je de balans opmaakt, dat je er niet uithaalt (qua eieren) wat je erin stopt (qua voer). Het leek me destijds een leuk biologie-project voor Juda, maar die kijkt er niet naar om. Alleen Salomé toont interesse en ik heb zelf elke dag een ontstress-momentje als ik poep zit te scheppen.

Wat ik nog wil proberen:
- zeep. Dit keer geen vloeibare, maar gewoon een hard stukje zeep. Als je het googlet, vind je verschillende links en het lijkt niet al te ingewikkeld, ik heb alleen de ingrediënten niet.
-leverpastei. Schijnt ook niet zo ingewikkeld te zijn en erg gezond! Dat wordt dus weer een gang naar de markt om kippenlevertjes te kopen. Ben erg benieuwd naar het resultaat!
- pindakaas. Als je de websites moet geloven is het een kwestie van pinda's in de blender gooien en de blender net zolang laten draaien totdat je pindakaas hebt. Appeltje-eitje! Vrees alleen dat mijn blender niet krachtig genoeg is. Maar: wie niet waagt, wie niet wint.....

Waar hebben jullie de laatste tijd zoal mee geëxperimenteerd? Of wat maak je al jarenlang zelf? Nog aanraders/afraders?

En niet te vergeten: elke dag brood uit eigen oven!

(p.s. iemand vroeg laatst hoe je eigenlijk een reactie kunt plaatsen op mijn blog. Daarvoor moet je eerst op de titel van de blog klikken, dan wordt het stukje in een nieuwe pagina geopend en dan kun je onderaan een reactie achterlaten. De reactie wordt overigens niet direct geplaatst, maar moet eerst goedgekeurd worden)

Rare weken

Johan met z'n Ingrids, Aletta die haar mannen belazerd heeft, Jan die Judith niet voor voor zich kon winnen, Wim die z'n handjes maar moeilijk thuis kon houden en dan het perfecte stel, Jos en Saskia: ik heb voor het eerst een heel seizoen Boer Zoekt Vrouw gekeken! Het begon in Hong Kong, waar ik natuurlijk veel tijd voor mezelf had en naast wat bezinning ook veel gelezen heb en dus wat TV heb zitten kijken. Verder hadden we in het najaar hier in Vrede Stad een Downton-Abbey-avond, die nu is opgevolgd door een Sherlock-avond. Helaas heeft Sherlock maar drie afleveringen, dus we zijn op zoek naar iets nieuws. Iemand nog een favoriete TV-serie?

Het zal jullie vast niet ontgaan zijn dat hier in China afgelopen vrijdag het jaar van het paard werd ingeluid. Voor het eerst besloten Robin en ik maar eens wakker te blijven tot 12 uur, want op die manier is het vele vuurwerk dan veel draaglijker dan wanneer je uit je bed geknald wordt. Om de tijd te doden keken we daarom samen met Anneke de film Captain Phillips, een waargebeurd verhaal over piraterij voor de kust van Somalië, zeker een aanrader!

Het zijn rare weken zo: terugkomen uit Hong Kong, weer even je draai vinden, nog niet mogen fietsen, sporten of zware dingen tillen van de dokter, een visumverlenging aanvragen voor Anneke in een stad hier 4 uur rijden vandaan, een taallerares en huishelper die vrij zijn i.v.m. Chinees Nieuwjaar en alle winkels die dicht zijn. Maar: afgelopen dagen wél veel met lokale vrinden uitgehangen, tijd in verschillende dorpen doorgebracht en heel veel ingepakte plakrijst gegeten. Ook al twee keer met de kinderen gevliegerd, iets wat ik volgens mij echt nog nooit gedaan heb, maar wat toch echt wel heel leuk is.

Tja, en zo wachten we totdat ik weer mag fietsen en tillen, totdat iedereen weer aan het werk is en de winkels weer gewoon open zijn.

Trouwens: LeechBlock werkt perfect en ik kan het iedereen aanraden die weet dat hij 's avonds wel wat beters te doen heeft dan achter de computer zitten.

En tenslotte: wij zijn alweer op zoek naar een nieuwe leerkracht die ons kan komen helpen wanneer we volgend jaar terugkomen van verlof. Heb je interesse of ken je iemand die interesse heeft, laat het ons weten. Klik hier voor de advertentie. Zeg het voort!