Ik kan wel gaan schrijven over wat er hier op dit moment leeft, maar dat is weinig boeiends: we pakken onze activiteiten weer op na drie weken afwezigheid en ik ben bezig om met Juda de laatste weken van groep 3 af te ronden. Verder voeren woorden als 'misselijk', 'brak' en 'bagger' de boventoon. Hopen dat dat over een week of drie minder wordt.
Dan maar aansluiten bij wat er op dit moment in Nederland (en de rest van de wereld) leeft: VOETBAL! Ja, het leeft in de rest van de wereld, behalve in China. Is het niet vreemd dat een klein land als België zich weet te plaatsen voor de achtste finales en dat het grootste land ter wereld (wat inwoners betreft) deze sport maar niet onder de knie kan krijgen? Dit land dat bovenaan de medaillelijst eindigde bij de Spelen van 2008 en dat een ijzersterke discipline aan de dag kan leggen op welk gebied dan ook. Tafeltennis, badminton, hockey, volleybal: ze kunnen het allemaal. Maar voetbal? Nou nee. Misschien komt het wel omdat de steden zó dichtbevolkt zijn dat er helemaal geen ruimte is voor een groot voetbalveld. Maar misschien komt het ook wel omdat ze hier niet zijn opgegroeid met Calvé Pindakaas.
En dan helpt het ook niet echt dat we midden in de nacht ons bed uit moeten om een wedstrijd te kunnen zien. Als we nou overdag konden kijken, dan zou Robin in Juda misschien nog mede-fanaat vinden. In ons huis dus geen oranje-koorts. In dit land ook geen WK-gekte. En dus zit Robin 's nachts eenzaam op de bank met zijn computer op zijn schoot Oranje aan te moedigen. In stilte natuurlijk, want ik ben niet bereid om mijn nachtrust ervoor op te offeren. Nóg niet; pas als ze in de finale staan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
We vinden het leuk om zo nu en dan iets van onze lezers te horen. Je reactie wordt niet direct zichtbaar, maar pas nadat hij door ons gelezen is. Graag je naam erbij vermelden.