"Hoe komt het dat hij/zij zulk wit haar heeft?" Deze vraag werd in Lente Stad zo nu en dan gesteld als ik met Juda of Zoë over straat ging, maar dan wel door kinderen. Hier in Vrede Stad is mij die vraag al een paar keer gesteld door een volwassene. Die zouden toch beter moeten weten, denk ik dan. Maar nee, hier in Vrede Stad heeft het merendeel van de bevolking nog nooit een blond kind gezien. "Daar is hij/zij mee geboren," is altijd mijn antwoord, waarna een ongelovig "Echt waar?" klinkt.
De lokale bevolking moet aan ons wennen. De eerste avonden hadden we kinderen die buiten bij ons raam stonden te schreeuwen: "Buitenlander! Buitenlander!" en op straat horen we om ons heen geroezemoes "Kijk, een Amerikaan!". De wereld is voor de meeste mensen hier niet groter dan hun eigen stad of provincie. Een enkeling is wel eens in de hoofdstad geweest, maar vrijwel niemand heeft wel eens het buitenland bezocht. Het buitenland staat voor het merendeel gelijk aan Amerika en een blanke dus aan een Amerikaan.
Meestal stoot men elkaar aan en fluistert men wat als we voorbijlopen. Maar een enkele keer breekt een luid gegil uit (meestal door tienermeiden) alsof een beroemde popster op straat gespot wordt en worden mobieltjes tevoorschijn gehaald om dit fenomeen met een digitaal cameraatje vast te leggen.
Maar het is wennen van twee kanten. Wij moeten wennen aan de vreemde taal die mensen onderling praten (een compleet andere taal dan die wij de afgelopen twee jaar bestudeerd hebben), aan de beestjes (voornamelijk muggen en spinnen) die ons huis binnendringen (die hadden we niet op de 10e), aan het gebrek aan westerse levensmiddelen en aan de markt, waar naast kippen, ganzen, vissen, geiten, varkens en koeien ook kooitjes met honden en konijnen uitgestald staan, mocht je daar trek in hebben.
Komend weekend arriveert de laatste verhuisvracht uit Lente Stad, met daarin onder andere onze eettafel, kledingkast, voorraadkast en fietsen. Hopen dat hier in huis dan ook dingen eindelijk een definitieve plek kunnen krijgen, wat het thuis-gevoel hopelijk zal vergroten.
