Ik ben niet jaloers op jullie vrieskou, sneeuw en ijs. Ik ben gewoon geen wintermens: heb altijd last van droge handen, droge lippen en wintertenen. Nu wonen wij hemelsbreed slechts 23 km bij de Vietnamese grens vandaan, dus je zou denken dat wij wat kou betreft niks te klagen hebben. Dat dachten wij ook toen we hiernaartoe verhuisden.
Maar we zijn erin geluisd. Vorige week was de temperatuur 's ochtends slechts 5°C en steeg overdag naar een graad of 7. Geen straaltje zon te bekennen, al wekenlang niet trouwens. Misschien denk je nu: wat klaag je nou? Bij ons is het in de afgelopen weken wel -15°C geweest! Maar weet je wat het verschil is? Als jullie thuiskomen van een sneeuwballengevecht of schaatspartij, dan doe je lekker je jas uit en draai je de thermostaat op 20°C en langzaam maar zeker warm je weer op. Hier ontbreekt de centrale verwarming. Hier ontbreekt ook het dubbel-glas of enige andere vorm van isolatie. Wel hebben we twee kleine elektrische kacheltjes, maar zelfs als die de hele dag voluit staan te loeien, krijgen we het in de woonkamer niet warmer dan 12°C. Niet echt behaaglijk dus. Wat de locals doen? Die houden binnen gewoon hun winterjas aan en ze kleden hun kinderen als Michelin-mannetjes. Om de één of andere reden gaat dat jas-aan-houden er bij ons nog niet in. Het hóórt gewoon niet (toch?). En dus hebben we het gewoon simpelweg koud en slepen overal in huis een dekentje naar toe.
Gelukkig duurt de winter hier maar kort, waarschijnlijk (hopelijk!) een maand of drie. De rest van het jaar is het inderdaad de 20°C waarop we gehoopt hadden. Maar als je middenin de kou zit, dan lijkt zelfs zo'n korte winter wel oneindig....
