Verloren onschuld

In Vrede Stad kunnen we onze kinderen heerlijk beschermd opvoeden. Het enige Nederlands dat ze horen is van ons en het enige Engels dat ze horen is van onze gelijkgezinde vrienden. Totdat we naar Nederland kwamen was lelijk en vies taalgebruik onze kinderen dus vreemd. Het duurde niet lang of Juda hoorde een jongetje tegen zijn broertje zeggen: "Jij bent stom!"; een zin die nog lang bleef hangen en duidelijk indruk op hem maakte. En hoewel je weet dat het onvermijdelijk is, schrik je toch wel een beetje als je kleuter voor het eerst tegen je zegt: "Jij bent stom!"

En na de eerste twee weken school lijkt het hek van de dam: elke zin lijkt te beginnen met 'poep', halverwege horen we 'scheet' en aan het eind komt 'plas'. En ondertussen ligt Juda onder zijn stoel van het lachen. Dit is overdreven natuurlijk, maar de poep-en-plas-grapjes hebben hun intrede gedaan in Huize Weltevree. Ook het woord 'stommerik' wordt te pas en te onpas gebruikt en ineens is ALLES wat op tafel komt vies. Heel irritant, want Juda was altijd een prima eter.

Tijdens de eerste schooldag was er op school al een oudere leerling geweest die tegen Juda had gezegd dat hij niet mocht plassen op de WC en hij had ook nog expres het licht uitgedaan en Juda in een donkere WC achtergelaten. Een beetje pech, zo op je eerste schooldag. Afgelopen week had een leerling uit een andere klas aan Juda gevraagd: "Hoe heet je?" Toen Juda zijn naam had gezegd, had het jongetje gezegd dat het een stomme naam was. Arme jongen. Het liefst zou ik dat gevoelige en kwetsbare kinderhart beschermen tegen alle gemene mensen (en kinderen) op deze wereld, maar dat kan ik niet. Dan maar ervoor zorgen dat we onze kinderen hier thuis zoveel liefde en bevestiging meegeven, dat ze daarbuiten in die 'gemene' wereld tegen een stootje zullen kunnen.

Loslaten: pffff... moeilijk hoor.

Klik hier voor een aantal al wat oudere foto's van de afgelopen zomer