Bezoek aan Lente Stad

En toen maakten we ons vorige week woensdag, twee weken na aankomst in Vrede Stad, ineens klaar om naar Lente Stad te vertrekken. Fijn dat we daar inkopen zouden kunnen doen, mooi dat de auto een grote beurt kon krijgen en leuk om weer eens wat vrienden te zien. Maar de belangrijkste reden om zo snel na aankomst in Vrede Stad alweer op pad te gaan was mijn gezondheid.

Al twee jaar geleden kreeg ik na een flinke verkoudheid last van mijn ademhaling en in eerste instantie dacht ik aan een probleem aan mijn longen. In Thailand heb ik er toen naar laten kijken, maar de dokter kon niks bijzonders vinden. De problemen bleven echter. Afgelopen zomer kwam daar toen ineens doofheid aan mijn rechteroor bij, die overigens na een paar weken weer wegtrok. Weer naar de dokter, die me een zoutoplossing voor mijn neus voorschreef. Tenslotte kreeg ik twee maanden geleden een raar gevoel in mijn hals en ontdekte ik een bobbel achter mijn oor. Weer naar de huisarts, maar die kon niks bijzonders vinden, dus die stuurde me weer naar huis. Op zo'n moment ga je echt aan jezelf twijfelen: ben ik gek? Voel ik dingen die er niet zijn? Of resulteren de stress en spanning misschien in lichamelijke klachten?
Niet fijn om op die manier op reis te gaan.

Helaas namen de klachten toe en kampte ik de afgelopen twee weken met hoofdpijn, duizeligheid en benauwdheid. Dat deed ons besluiten om naar Lente Stad af te reizen en een buitenlandse dokter op te zoeken. Dus vorige week woensdagochtend stapten we in de auto en elf uur later arriveerden we bij onze vrienden in Lente Stad, die zo lief waren om hun appartement voor ons open te stellen. De volgende ochtend meteen naar de internationale kliniek, waar ik een verwijsbrief kreeg voor allerlei bloedonderzoeken, voor een echo van mijn schildklier en voor een CT-scan. Ik was zó blij dat ik serieus werd genomen, ook al ontdekte de Amerikaanse arts zelf niks bijzonders. Dus meteen door naar een lokaal ziekenhuis waar ik de onderzoeken moest laten doen.

Nu ben ik nooit echt dol op de lokale ziekenhuizen, vooral omdat ze vies zijn en omdat het personeel vaak onbeleefd en weinig meewerkend is. Maar, ondanks dat, is de behandeling goedkoop en snel. We stapten om elf uur het ziekenhuis binnen, zonder van tevoren een afspraak gemaakt te hebben, en een uur later stonden we weer buiten, na een CT-scan, een echo, bloedafname en 40 Euro lichter.

Vanmorgen de resultaten weer meegenomen naar de dokter bij de internationale kliniek die maar bleef zeggen: "Excellent! Excellent!" Met andere woorden: alle uitslagen waren goed en hij vond dat ik met een gerust hart weer naar Vrede Stad kon vertrekken. Lastig om te zeggen of ik er blij mee ben. Aan de ene kant natuurlijk fijn dat de dokter me gezond verklaard heeft, aan de andere kant heel vervelend dat de oorzaak van mijn klachten nog steeds niet boven tafel zijn gekomen.

En dus stappen we morgenochtend weer in de auto en dalen weer af naar Vrede Stad, om daar het leven weer op te pakken. Helaas nog steeds met dezelfde klachten en nog geen steek wijzer...