Bocht in de weg

Vanavond gelezen:
"Change: A bend in the road is not the end of the road, unless you fail to make the turn"
(Verandering: een bocht in de weg is niet het einde van de weg, tenzij je de bocht niet neemt)

Afgelopen week zat er weer een 'bocht' in onze weg, sterker nog: ik heb het idee dat we nog midden in die periode van overgang en verandering zitten. Maar laten we bij het begin beginnen.

Vorige week maandagochtend om 8.45 uur namen we afscheid van ons fijne plekje in Ermelo en gingen met 150 kg bagage op weg naar het vliegveld. Hoewel onze vlucht pas om 12.30 uur vertrok, moesten we uiteindelijk toch nog rennen naar de gate en waren we de laatsten die het vliegtuig in gingen. De reis van ruim 11 uur ging heel erg goed: geen van de drie kinderen heeft ook maar een kik gegeven. Maar bij aankomst werd het lastiger, want toen was het NL-tijd 23.30 uur, maar oosterse tijd alweer 6.30 uur en begon een nieuwe dag. Dus met maar twee uurtjes slaap achter de kiezen moesten de kinderen overstappen, nog een korte vlucht ondergaan, een stukje in een klein busje, viereneenhalf uur in een grote bus en tenslotte nog 10 minuten in een drie-wiel-taxi. Dus 27 uur na ons vertrek uit Ermelo zetten we weer voet in ons huis in Vrede Stad.

Het eerste wat ik dacht toen we binnenstapten was: even de thermostaat omhoog draaien, want het was ijskoud in huis (waarschijnlijk een graad of 10). O nee, zo werkt dat hier niet. En dus hebben we tot gisteren zitten bibberen in huis en zitten smachten naar het voorjaar. En ja hoor: vandaag scheen de zon voor het eerst en was het meteen 22 graden. Zo ziet het leven er ook meteen een stuk zonniger uit, niet in de laatste plaats omdat met het warmere weer ook meteen de luchtvochtigheid daalde van 90% naar 50%.

De eerste grote meevaller was dat onze kinderen het heerlijk lijken te vinden om weer hier te zijn. Ze genieten van hun speelgoed, hun knutselspullen, het eten (zelfs de havermoutpap!), het balkon, de ruimte. Alleen Juda heeft al wel een paar keer gezegd dat hij de school in Nederland toch wel heel erg leuk vond.
Tweede meevaller is dat we de taal zo weer oppikken en maar heel weinig vergeten lijken te zijn. Blijkbaar zit het toch wel aardig diep.

Een aantal dingen zijn wel weer wennen:
- zelf elke dag brood bakken
- het aangestaard worden
- geen water uit de kraan drinken
- het tijdsverschil van 7 uur met Nederland (jet-lag!)
- geen toiletpapier in het toilet gooien
- een hurktoilet gebruiken
- een koud huis
- luchtvochtigheid van 90%
- geen verkeersregels op straat
- koken op twee gaspitten
- creatief zijn met koken (met beperkte ingrediënten)

Ik zou nog veel meer kunnen vertellen over afgelopen week, maar dan wordt dit stuk er niet interessanter op. Tenslotte nog een aantal foto's van de afgelopen maand.