Toch verhuizen

Nee, schrik niet, we gaan niet onze wortels hier uit de grond trekken en ergens anders opnieuw beginnen, maar toch zijn we genoodzaakt om ons boeltje weer te pakken en op een nieuwe plek weer een thuis te maken. Want twee dagen voor onze vakantie in Thailand begon, kondigde onze huisbaas aan dat hij in september het appartement terug wil. Ik was er best verdrietig over, ten eerste omdat een huis zoeken veel werk is, ten tweede omdat een verhuizing veel werk is en ten derde omdat ik zo van dit plekje hou. Vooral van de keuken die als een soort woonkeuken functioneert en waarin we veel tijd in doorbrengen.

Zoals alles gaat ook het zoeken naar een huis hier anders dan in Nederland, dus ik liep al dagenlang elke middag een rondje door de wijk om maar met zo veel mogelijk mensen een praatje te maken en te laten weten dat we naar een nieuw huis zochten. Nu wil het geval dat onze wijk juist op dit moment uitgebreid wordt met 700 nieuwe appartementen, waardoor onze kans op succes vergroot werd. Dus vorige week zag ik in het nieuwe stuk van de wijk wat mensen op straat staan en ik dacht: laat ik maar weer gewoon eens de gekke buitenlander spelen, dus ik stapte meteen op ze af en zei: "Ik ben op zoek naar een huis." Ik zag de ogen van de vrouw meteen oplichten en ze vertelde dat een vriendin van haar nog een appartement had dat ze graag wilde verhuren. Na een kijkje in dit appartement te hebben genomen en de voordelen tegen de nadelen te hebben afgewogen, hebben we vorige week het contract voor 2 jaar getekend en maken we ons dus klaar voor de verhuizing half augustus. Voordelen van dit huis zijn: het bevindt zich in dezelfde wijk als waar we nu wonen, het is heel netjes afgewerkt en het is op de eerste verdieping. Nadelen zijn: het is iets kleiner dan waar we nu wonen (we doen toch iets verkeerd: met elk kind dat we erbij krijgen, gaan we er qua woonruimte op achteruit, want ons appartement in Lente Stad was weer groter dan ons huidige appartement in Vrede Stad), het grenst aan een grote bouwput en om ons heen wordt overal nog dag-in-dag-uit geklust om appartementen bewoonbaar te maken. Maar goed, we zijn heel erg blij dat we al zo snel iets vonden en dat het redelijk naar onze zin is.

Ik merk dat een verhuizing steeds minder impact op me gaat maken. Als ik een opsomming maakt van alle plekken waar we de afgelopen 10 jaar hebben gewoond, dan tel ik 13 plekken! (nee, in deze berekening heb ik géén vakantieplekken meegenomen). Met andere woorden: het went en waarschijnlijk heb ik geleerd om me niet meer zo te hechten aan een huis.

Dus zodra Robin terug is van zijn teacher-training, gaan we weer beginnen met inpakken en organiseren. Gelukkig is het maar 100 meter verderop...