Terwijl Nederland weer in de ban lijkt van Boer Zoekt Vrouw (tenminste, dat maak ik op uit alle Facebook-posts) en van de laatste zomerdag, zit ik alweer aan m'n derde stroopwafel (met dank aan schoonmoeder!). Tja, ik heb wat in te halen, zullen we maar zeggen :-)
Eerst maar even iedereen geruststellen: we bevinden ons niet in het gebied dat getroffen is door de aardbeving. Of het dichtbij is? 't Is maar net hoe je het bekijkt: ruim 500km bij ons vandaan (vergelijk: de hoofdstad van dit land is hier ruim 2000km vandaan).
Ik ben blij dat dag nummer zes van deze vader-loze week er alweer bijna opzit. Het is flink aanpoten geblazen zo zonder Robin en aan het eind van de dag wil ik niks liever dan met de voeten omhoog languit op de bank, maar dan is ook juist de enige tijd dat ik even de computer open kan doen en wat achterstallige communicatie kan bijwerken. Maar tijdens dit soort dagen komt ook echt de team-spirit van de buitenlanders hier naar boven en van alle kanten wordt er hulp aan geboden. Vanmiddag heb ik zelfs twee uur met twee vriendinnen door de bergen kunnen fietsen, omdat de man van één van die vriendinnen aanbood om op de kinderen te passen. Wat een luxe.
Dat Robin een hele week weg is naar Hong Kong kwam totaal onverwachts. Hij vertrok op woensdag en rekende erop om zaterdag weer terug te zijn. Maar toen hij donderdagochtend zijn visumaanvraag indiende kreeg hij te horen dat Nederlanders niet meer gebruik kunnen maken van de express-service en dat hij dus pas op dinsdagochtend zijn visum op kon halen. Wat een tegenvaller, ook juist omdat we voor zaterdagmiddag een feestje voor Juda gepland hadden. Maar niet alleen dat, ook omdat Hong Kong zo ontzettend duur is om te verblijven en omdat het visum van mij en de kinderen a.s. donderdag verloopt en het dus nog spannend wordt of het allemaal gaat lukken om ons nieuwe visum vóór die tijd te regelen. We zullen zien...
Afgelopen weekend heb ik me ertoe gezet om ons gezin voor het eerst te voorzien van huisdieren (Juda vroeg daar regelmatig om). Nu is Robin daar geen voorstander van, dus ik besloot dat het dan maar moest gebeuren tijdens zijn afwezigheid, zodat we het later als verrassing aan hem konden presenteren (iemand leerde ons eens dat het soms beter is om achteraf om vergeving te vragen dan vooraf om toestemming). Nu zijn we dus in het bezit van twee goudvissen (ja, je moet niet te moeilijk beginnen). Juda en Zoë mochten allebei een naam verzinnen; Juda verzon Blub en toen ik aan Zoë vroeg wat ze een mooie naam vond, zei ze: "Zoë". Blub en Zoë dus, ik had zelf geen betere namen kunnen verzinnen ;-) Pas nadat we ze gekocht hadden, en daarbij een mooie kom, las ik op internet dat je goudvissen NOOIT in een kom moet houden, omdat ze dan niet de ruimte hebben om te zwemmen en dan doodongelukkig zullen worden. Nu kijk ik elke keer in de verdrietige ogen van de visjes (de kom staat hier naast mij op de keukentafel), terwijl ze me aankijken en elke seconde hun bek opendoen en lijken te zeggen "Help, help, help, help" (maar het kan ook "blub, blub, blub, blub" zijn). Heb ik er wel goed aan gedaan om twee goudvissen aan te schaffen??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
We vinden het leuk om zo nu en dan iets van onze lezers te horen. Je reactie wordt niet direct zichtbaar, maar pas nadat hij door ons gelezen is. Graag je naam erbij vermelden.