Ballerina

Zoë is gek op dansen, wat waarschijnlijk geldt voor de meeste meisjes van haar leeftijd. En als je het mij vraagt, heeft ze er ook aanleg voor, maar dat zeggen waarschijnlijk ook alle moeders met meisjes van haar leeftijd :-) Een paar maanden geleden brachten we samen een bezoekje aan de dansschool hier in de stad en ik schrok er eerlijk gezegd best een beetje van: wow, dit was serieus. Niks geen lol, geen geklets, maar de zweep erover (niet letterlijk gelukkig). Maar Zoë had het gezien en sindsdien vroeg ze me dagelijks: "Mam, wanneer mag ik nou naar dansles?" Eindelijk begon er vorige week een cursus voor beginnende dansertjes en ik dacht: vooruit, we zullen het eens proberen.

Zoals ik net al noemde, als Chinezen hun kinderen op dansles doen, dan doen ze dat niet voor de lol. Dan hebben ze al een soort van visioen voor zich dat hun kind later op grote podia zal optreden en hopelijk daarmee ook groot geld zal verdienen. Een Amerikaanse vriendin van mij had al eens gevraagd of de dansjuf niet een dansklasje wilde organiseren wat er wat meer spelenderwijs aan toe zou gaan. Maar mijn vriendin was recht in haar gezicht uitgelachen. Nee dus, geen optie. De enige mogelijke danscursus deze zomervakantie was dan ook een 6-weekse cursus, waarbij elke week 10 uur getraind wordt. 2 uur per dag. Een beetje heftig, voor een 4-jarige. Maar het is dat of niets. En wat hier ook geldt: als je niet op heel jonge leeftijd begint, dan kom je er nooit meer tussen.

We hebben nu de eerste week erop zitten en Zoë klaagt niet, vindt het juist helemaal prachtig. Tijdens de lunch eet ze als een paard en 's avonds valt ze als een blok in slaap. Ook weer mooi meegenomen. En als het té veel voor haar wordt? Dan stoppen we er gewoon mee; dan is ze er meteen van genezen. Voordeel is dat het hier allemaal niet zo duur is, dus je hebt het niet zo snel over weggegooid geld (een paar dansschoentjes kostte bijvoorbeeld 1,50 Euro).