Tussenstand

De laatste week van Anneloes’ verblijf hier is aangebroken. Oh, wat zullen de kinderen haar missen! Zodra Anneloes eind van de middag over de drempel stapt om te komen eten, roept Zoë: “Muziekje aan! Anneloes, kom, we gaan dansen!” En dan dansen ze (Anneloes, Zoë en Salomé) wat, totdat mama de pret bederft en zegt dat ze aan tafel moeten komen zitten. Salomé is ook helemaal op haar gemak bij Anneloes en Juda vindt het gelukkig ook weer helemaal prima (na een korte dip van een paar weken in mei). Ja, ze hoort er echt helemaal bij en nu moeten we weer ‘ontwennen’. Nu moet ik weer voor vijf personen tafeldekken in plaats van voor zes, nu moet ik weer zelf de kippen voeren en het moestuintje bewateren en het allerbelangrijkste: nu moet ik zelf weer aan de slag met thuisscholing. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik vind het heerlijk om zo één-op-één met Juda bezig te zijn, maar er gaat wel veel tijd in zitten.

Over onze balkonboerderij gesproken, dat is een waar experiment gebleken. Ik weet nog niet of ik van succes kan spreken. Oké, de kippen leven nog alledrie, dus dat is voor mij al een hele prestatie (na het fiasco van de goudvissen, die allebei al binnen twee weken het loodje legden). Een tijd lang konden we twee eieren per dag rapen en tijdens onze afwezigheid legden ze er soms zelfs drie per dag (die dan geraapt werden door onze huishelper). Maar sinds we terugzijn is de opbrenst matig: slechts 3 eieren in bijna drie weken tijd. Niet echt een lucratieve business dus.

Wat de moestuin betreft: de tomaten- en paprikaplanten lijken het aardig te doen. Maar de courgetteplanten en de zonnebloemen hebben het niet gehaald (wel gebloeid, maar waarschijnlijk toch te weinig water gehad). Om maar niet te spreken van de lavendel, Thaise basilicum, broccoli en sla die ik gezaaid had en waarvan helemaal niks is opgekomen. Zelfs nog geen sprietje. Maar.... na terugkomst uit Thailand Italiaanse basilicum geplant en dat schoot zo de grond uit. Kom maar op met die zelfgemaakte pesto!