12 x verandering

Iedereen zou denk ik wel een blog-post kunnen schrijven over hoe het leven hem/haar veranderd heeft. Hoe iemand veranderd is door zijn baan, door het ouderschap of door het huwelijk. Maar voor mij dit keer: hoe heeft het leven in China mij veranderd?

1. ik kan niet meer zomaar met m'n schoenen aan een huis binnenbanjeren. Schoenen doe je bij de deur uit. Punt.
2. uit je mond stinken is een teken van dat je lekker gegeten hebt. In de Chinese keuken geldt: hoe meer knoflook hoe beter. Als ik af en toe op de markt een stuk of drie bolletjes knoflook koop, kijken ze me altijd vragend aan: weet je zeker dat je er niet meer wilt? Niemand hier lijkt zich te storen aan een enorme knoflooklucht die om iemand heen hangt en ik stoor me er ook niet meer aan. En ook voor mij geldt: geen (avond)maaltijd zonder knoflook!
3. ik ben een heel gewiekste voordringer geworden, net zoals elke andere willekeurige Chinees. Ik weet intussen dat wachten op je beurt geen zin heeft, want dan kun je wachten tot je een ons weegt. Je moet je rechten opeisen, ervoor vechten. Ellebogenwerk!
4. ik zeg vrijwel nooit meer 'tot ziens' als ik een winkel uitloop. Als je hebt wat je nodig had, dan loop je gewoon weg. Niemand die nog een groet van je verwacht.
5. ik steek niet meer m'n hand op als ik een bekende tegenkom op straat en zeg ook geen "nihao". Voor paal!!! Alleen een beschaafd knikje en een kleine glimlach.
6. ik ontwijk blikken als ik de straat opga. Heel irritant namelijk dat je anders altijd en overal oogcontact met iedereen zou hebben, want iedereen staart je aan.  (ja nog steeds, na 3 jaar...)
7. ik kan me er steeds beter bij neerleggen dat je na de lunch tot een uur of drie rustig aan doet. In het begin vond ik het heel vervelend dat je nooit met iemand kon afspreken tot een uur of drie of dat je geen boodschappen kon doen tussen twaalf en drie. Maar ik heb geleerd om een beetje af te remmen en het helpt dat Salomé vaak ook nog slaapt na de lunch. Onze househelper en taallerares zijn ook vrij tussen 12 en half drie. Even opladen voor de rest van de dag.
8. de prijs van een artikel is nooit vast; het is altijd het proberen waard om af te dingen. Het hoort bij het leven hier en niemand kijkt ervan op als je vraagt: "Kan het ook voor iets minder?" Dat gezegd hebbende, ik denk dat we nog steeds vaak afgezet worden, we hebben gewoon (in dat opzicht) onze huidskleur niet mee.
9. ik ben een gevaar in het verkeer geworden. Tegen het verkeer in fietsen, afsnijden, nog net door rood fietsen. Het komt hier allemaal niet zo nauw en alle andere weggebruikers zijn op dit soort acties berekend.
10. Ik vertrouw niemand meer op z'n woord. Niet dat mensen leugenaars zijn, ze zeggen gewoon niet wat ze bedoelen. Ja is dus geen ja, en nee is dus geen nee. Je moet altijd tussen de regels doorlezen en vooral kijken of er een kwestie van gezichtsverlies/-behoud in het spel is.
11. ik doe er niet moeilijk over om te vragen hoeveel iemand verdient, aangezien we die vraag zelf ook bijna dagelijks krijgen. Waar doen we in Nederland toch zo moeilijk over?
12. zodra de thermometer zich beneden de 20 graden Celsius begeeft, drink ik heet water. Heerlijk! Ik kan me bijna niet meer voorstellen dat Nederlanders óf koud water óf thee drinken. Maar nee, Chinezen zweren erbij: koud water is niet goed voor je.

Nu ik dit zo heb opgeschreven en ik kijk met mijn Nederlandse 'bril' naar het bovenstaande, dan denk ik: wat ben ik een aso geworden! Maar ik denk dat ik ook wel in positieve zin veranderd ben: ik heb meer geduld met mensen, oordeel niet meer zo snel en doe meer mijn best om in harmonie met anderen te leven. Misschien dat die dingen de balans weer een beetje rechttrekken?