maandag 25 november 2013

Als de kat van huis is....

De afgelopen twee weken blogte ik over zaken waar ik intussen wel aan gewend ben, maar er is iets waar ik nog steeds niet aan gewend ben: vuurwerk 's ochtends vroeg. We hebben de pech in een nieuwbouwwijk te wonen, want elke keer als mensen in een nieuw huis komen wonen, moeten de boze geesten afgeschrikt worden door keihard vuurwerk. De toverdokter bepaalt de dag en het tijdstip van dit ritueel en ik vraag me af waarom het altijd zo vroeg moet zijn!? Vanmorgen was het om half zes, vlak onder het slaapkamerraam van de kinderen. Hoera, vijf mensen om half zes wakker! We zijn toch niet de enigen in deze maatschappij die waarde hechten aan een goede nachtrust?!

Afgelopen week waren Robin en Juda een weekje samen naar de Grote Stad voor een home school week. Fantastisch dat er een lieve Britse juf uit Lente Stad komt om een week lang allerlei activiteiten te organiseren voor een groep van acht jongens tussen de 5 en 10 jaar. Het thema was: ridders en kastelen. Heel to
epasselijk natuurlijk voor deze leeftijd en voor een groep van alleen maar jongens. Er werd geknutseld, gesport, gezongen, gedanst, pizza gegeten en nog veel meer waar ik geen weet van heb.

Hoewel mijn taallessen 's ochtends gewoon doorgingen, was ik verder vrij veel thuis bij de meiden en ik greep deze gelegenheid aan om de indeling van het huis eens goed onder handen te nemen. Zoals jullie weten hebben we een appartement met drie slaapkamers. Voorheen was dat een slaapkamer voor ons, met daarin een 'kantoor-hoek- voor Robin, een slaapkamer voor de kinderen en een speelkamer voor de kinderen. De laatste tijd ging het me steeds meer frustreren dat ikzelf geen plekje in huis had. Een plekje om rustig Bijbel te kunnen lezen, om wat aan de muur te kunnen hangen, om m'n computer neer te zetten. Mijn nachtkastje werd langzamerhand dat plekje, maar ja, dat houdt natuurlijk ook niet over. Dus ik besloot voor mezelf op te komen: de speelkamer moest maar slaap- én speelkamer worden en de oude slaapkamer van de kinderen werd voor de helft mijn 'kantoor-hoek'. Dus ik heb in mijn eentje met kasten gesleept door het huis, maar ben zoooooo blij met het resultaat! Eindelijk ben ik niet meer de hele dag mijn spullen van hot-naar-her aan het sjouwen, maar kunnen ze lekker op mijn bureautje blijven staan en eindelijk heb ik een kastje voor mijzelf.

Ik had Robin een verrassing beloofd bij thuiskomst, maar dit was geloof ik niet het soort verrassing waar hij op gehoopt had, hahaha. Waarschijnlijk omdat hij na een busreis van 6,5 uur direct aan de slag moest om het stapelbed uit elkaar te halen en in een andere kamer weer in elkaar te zetten. Maar uiteindelijk prees hij me toch voor mijn creativiteit.

 Tada....! Mijn eigen hoekje

 En de andere helft van de kamer is alsnog lees- en speelhoek

 De meiden zwaaien de mannen uit op het busstation

 Halloween-party op de school waar Robin les geeft. De juffen hadden mega-grote cadeaus gekocht voor onze kinderen, blijkbaar dachten ze dat dat bij dit feest hoorde. Misschien leden ze een beetje gezichtsverlies toen ze hoorden dat we niks aan Halloween doen en waarom niet.

 Iedereen draait mee in het zondagsschool-rooster, dus ik ook. Wat een heerlijk clubje.


Met de Robins collega's een dagje op stap naar een barbecue-eiland.
Ze waren niet de enigen die op zaterdag dit idee hadden gekregen.

 Maar het was desondanks wel erg gezellig

 Rijst roosteren in bamboe

Met Juda en Zoë op stap. Juda wilde graag een melk-thee drinken, maar Zoë vond dit dessert er wel lekker uitzien. Het bleken bonen met aardappel en rijstballetjes te zijn. Wel zoet, maar het viel helaas toch niet in de smaak bij Zoë.  Dan eet mama het wel weer op...

 Aangezien er vorige week twee bedden leeg waren, konden Lauren en Mia mooi komen logeren!

 Fijn Zoë, dat je je uitgeleefd hebt op ons balkonmeubilair met de watervaste stift

Da's even schrikken: ontdek je op een ochtend zo'n dikke bult onder de arm van je dochter. Ik natuurlijk meteen in de stress. Gelukkig hebben we een dokter op afstand die advies kan geven en het bleek slechts een ontstoken haarzakje die twee dagen later openbarstte (ik zal jullie de details besparen).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

We vinden het leuk om zo nu en dan iets van onze lezers te horen. Je reactie wordt niet direct zichtbaar, maar pas nadat hij door ons gelezen is. Graag je naam erbij vermelden.