Verder vorige week voor het eerst een 20-weken-echo gehad. Tijdens eerdere zwangerschappen was ik steeds in het buitenland rond de 20 weken. Gelukkig zag alles er goed uit, wat uiteraard geen garantie biedt, maar toch is het een geruststellend idee.
Ik heb al een aantal keer de vraag gehad of ik nu ook doorga met bloggen. Tja, hoe interessant is mijn leven nu nog? Nu ben ik gewoon een huismoeder in Nederland met drie kleine kinderen. Daarvan zijn er misschien nog wel een miljoen. Dus nee, ik zal waarschijnlijk niet doorgaan met mijn wekelijkse stukjes, tenzij ik iets heel interessants te melden heb.
En dan tenslotte nog wat foto's van de laatste weken in China (niet op chronologische volgorde):
Spelletjes doen met Chinese vriendinnen
Voor het eerst: koekhappen!
Dat kippenhok had Robin op het balkon in elkaar gezet, maar nu moest het er toch in z'n geheel vanaf en het paste niet door de deur. Dan maar zo.
Afscheid nemen van haar vriendinnen in Vrede Stad viel vooral Zoë erg zwaar. Het eerste deel van de busreis was ze ontroostbaar.
Voor het laatst door 'onze' stad rijden. Gek hoor.
Barbecuën tijdens de cultural exchange
De laatste week verbleven we in het appartement van vrienden. Zo verhuisden we onze vijf koffers van de ene naar de andere wijk (de fiets ging een paar keer 'steigeren')
Vlak voor ons vertrek werd er een nieuw restaurant geopend: Koreaanse barbecue, oftewel: gourmetten. In de laatste week hebben we er twee keer gegeten.
Een woonkamer vol met dozen, klaar om in de vrachtwagen geladen te worden
Het was veel, maar het ging gelukkig vrij vlot. Binnen drie uurtjes zat alles erin.
Als afscheidsuitje nog een laatste keer naar de watervallen. Naast Deborah gingen ook onze helper Hanna en haar dochtertje mee.
Degene die we het meest missen, in allerlei opzichten: Hanna, de 'tweede moeder' van Salomé
Op de ochtend van vertrek had zich een hele groep vrienden op het busstation verzameld. Hardverwarmend en hartverscheurend...
Onze kinderen met hun beste vriendinnen Lauren en Mia. Erg sneu voor Lauren en Mia, die nu niemand meer hebben om mee te spelen.
Op de avond voor onze verhuizing naar het appartement van vrienden nog een laatste keer barbecuën op ons balkon.
Omdat de vrachtwagen onze wijk niet in mocht, moesten al onze spullen met kleine karretjes naar de vrachtwagen gebracht worden.
Wat zou ik het jammer vinden als je stopt met schrijven.
BeantwoordenVerwijderenWij zijn juist wel heel benieuwd hoe het ' terug' burgeren gaat. Waar je tegen aan loopt. Hoe het met de kinderen gaat. Het vinden van een huis. Enzovoort.
Al hoe wel ik wel begrijp dat dat lastig is om allemaal eerlijk te schrijven hoor. Ik wilde maar zeggen; voor ons blijft het interessant!
xxx
Fijn dat het met de baby goed gaat!