Tijdens de wandeling in de bergen sliepen we in theehuizen. Een theehuis is een soort hostel waar je kunt drinken, eten en slapen. De slaapvertrekken zijn gemaakt van triplex. Er was dus maar een paar millimeter fineer en wat verf dat me ‘s nachts scheidde van de kou.
De eerste nacht droeg ik twee lagen kleding in mijn slaapzak en even dacht ik dat ik dood zou vriezen. De volgende nachten heb ik geen risico genomen en ben ik met thermo ondergoed, vier extra lagen, sokken en een muts gaan slapen.
De theehuizen hebben een kachel in de eetzaal. De eerste paar dagen werd er nog hout gestookt, maar boven 4.000 meter alleen gedroogde poep van jaks. Omdat de kachel meestal om 8 uur ‘s avonds uitging en de gidsen in de eetzaal sliepen, ging ik vaak ook rond die tijd naar bed.
Hoe hoger we kwamen hoe meer uitdagingen er waren. Alles leek bevroren. De waterleiding, mijn tandpasta, mijn drinkfles en de wc. Er was minder zuurstof in de lucht waardoor ik regelmatig hijgend de berg op ging. Mijn zwager beklom op een koude dag om vijf uur ‘s ochtends een berg met - 20 °C. Een dag later kwam hij erachter dat zijn handen bevroren waren geweest en hij frostbite had.
Hoe hoger we kwamen, hoe dichter we ook bij het einddoel kwamen. Everest Base Camp. Dat is de plek waar de echte klimmers hun tenten opzetten en Mount Everest beklimmen. Een gemiddelde klim duurt een maand of drie en kost tussen € 20.000,- en € 45.000,-. Maar dan kun je wel zeggen dat je op het hoogste punt op aarde bent geweest. Volgens internet was de temperatuur toen wij er waren tussen de - 40 °C en - 50 °C, maar het voelde niet zo koud aan.
Toen ik dagdromen kreeg van verse koffie en Tanja’s zelfgebakken koekjes wist ik dat het tijd was om weer naar huis te gaan. Op de terugweg naar het vliegveld kregen we ook nog wat sneeuw. Het vliegtuig had zes uur vertraging wegens slecht weer. Later hoorden we dat we de laatste vlucht hadden en de dagen daarna er geen vluchten waren vanwege het slechte weer.
Ik vond het een mooie ervaring en ben ook weer erg blij om weer thuis te zijn. Ik geniet nu extra van mijn tijd met Tanja, Juda en Zoë.
Trouwe lezers van de blog wees gerust, volgende week schrijft Tanja weer een stukje.
Klik hier voor een aantal foto's.
