De basisschool waar Juda op zit volgt het programma van De Vreedzame School, een programma dat kinderen wil opvoeden tot verantwoordelijke en actieve leden van de gemeenschap. Al na twee dagen school kwam Juda thuis met de termen opsteker en afbreker. Het was even doorvragen, maar al gauw concludeerden we dat een opsteker een compliment is en een afbreker, tja zoiets als een belediging of afkraker (wat is eigenlijk het tegenovergestelde van een compliment?). Intussen zijn deze twee woorden deel uit gaan maken van het algemeen vocabulaire bij ons thuis en proberen we met z'n allen te werken aan een vreedzaam gezin.
Vanavond woonde ik een lezing bij van een Amerikaan die zijn visie op identiteitsontwikkeling binnen de opvoeding gaf. Toen er na afloop gelegenheid was tot vragen stellen, kwam er eigenlijk meer kritiek op zijn verhaal dan dat er vragen kwamen. Zo van: "Dat kun je wel allemaal mooi zeggen, maar zo werkt dat helemaal niet in Nederland." Ik betrap mezelf er ook vaak op dat ik tijdens het luisteren naar een presentatie of preek al meteen zit te denken: klopt het wel wat hij/zij zegt? Op welke manier kan ik zijn/haar standpunt onderuit halen? Zo Nederlands!
Een veelgestelde vraag nu we op verlof zijn is: "Wat is er nou het meest veranderd in Nederland?" Nu weet ik niet of er echt zoveel veranderd is in de afgelopen 5 jaar, of dat dingen ons nu gewoon meer opvallen. Maar we verbazen ons in ieder geval over de scherpe en kritische uitingen die we overal om ons heen horen. En dan heb ik het niet alleen over meneer Wilders die regelmatig een stapje te ver gaat met zijn tact- en respectloze uitspraken. Dan heb ik het ook over grapjes tussen vrienden onderling met daarin een scherpte die ik niet (meer) gewend ben.
In Azië hebben wij veel contact met Amerikanen en die lijken helemaal geen moeite te hebben met het geven van opstekers. Als je een negatief zelfbeeld hebt moet je eens een tijdje met wat Amerikanen optrekken, want die vinden altijd alles he-le-maal fantastisch (tot in het overdrevene toe). Zo ben ik bijvoorbeeld helemaal geen keukenprinses, maar als ik zelf iets gebakken of gekookt heb, zijn onze Amerikaanse vrienden er altijd helemaal lyrisch over en willen meteen het recept van die soep, die taart of die broodjes hebben.
Wij Nederlanders hebben waarheid, eerlijkheid en rechtvaardigheid hoog in het vaandel staan. Maar wat als dit ten koste gaat van liefde en respect? Ik heb geen pasklaar antwoord, maar het is in ieder geval iets om over na te denken.
Tja, goed om even bij stil te staan. Ik geloof dat ik de eerlijkheid van ´ons´ Nederlanders wel kan waarderen. De Amerikanen zijn misschien wel positief, maar de onoprechtheid straalt er vaak van af. Ik vraag me dan al snel af: `Meent hij het nou? Of zegt hij dit gewoon omdat het hoort?` Gaan ze dat recept écht thuis uitproberen of is het uiterlijk vertoon? Ik prefereer eerlijkheid, want dan weet ik wat ik aan iemand heb. En ja.. soms is dat een afbreker en geen opsteker.
BeantwoordenVerwijderenDe afbreker zou alleen soms in een wat subtieler jasje gestoken mogen worden! :-)