Een bevoorrecht mens

Het is negen uur 's ochtends. Juda en Zoë zijn naar school en Salomé slaapt alweer. Even wat tijd voor mezelf. Ik plof op ons bed neer, doe m'n ogen dicht en bedenk me waarvoor ik allemaal dankbaar ben.

• Het leven! Dat ik deze ochtend weer wakker mocht worden, mijn hart alweer zo'n 1000 keer heeft geslagen sinds ik mijn ogen opendeed, dat mijn longen zich weer vulden met lucht.
• Een huis om in te wonen, een plek die ik thuis kan noemen. Geen vanzelfsprekendheid, want hoeveel daklozen leven er op deze wereld? Hoeveel mensen zijn op de vlucht?
• Drie prachtige kinderen. Ook niet vanzelfsprekend...
• Gezondheid. Oké, ik voel me niet helemaal honderd, maar ik functioneer nog prima. Ik kan lopen, fietsen, springen, tillen, rennen, dansen. Robin is gezond en de kinderen ook. Ondertussen liggen de ziekenhuizen vol en sterven er dagelijks duizenden mensen aan ziekten als AIDS, kanker, malaria en zelfs diarree.
• Eten. In overvloed, kan ik er rustig aan toevoegen. Zelfs zonder stroopwafels, drop en hagelslag zijn we nog altijd veel beter af dan die miljoenen mensen wereldwijd die in hongersnood leven. En onder dit kopje kan ik ook nog schoon drinkwater noemen, iets wat zelfs in dit gebied een luxe is.
• Dat de kinderen naar school kunnen. Ook een voorrecht. Op sommige plekken hebben ouders geen geld voor school, op andere plekken kunnen kinderen niet naar school omdat ze niet geregistreerd staan (omdat ze het tweede of derde kind zijn terwijl er maar één kind toegestaan is), op weer andere plekken moeten kinderen op straat bedelen, in fabrieken werken of met geweren rondlopen in een oorlogsgebied.
• Robin. Mijn maatje, mijn beste vriend. We lachen veel samen en laten af en toe een traantje. We zitten al 6 jaar jaar lang zo'n 24 uur per dag op elkaar lip en zijn elkaar nog steeds niet zat. We zien ernaar uit dat we over twee maanden al tien jaar huwelijk mogen vieren!
• Dat we in een land wonen waar vrede heerst. Op het nieuws horen we berichten over oorlogen, opstanden (en een vallend kabinet), maar hier gelukkig geen soldaten, tanks en geweren op straat.
• Vrienden. Ik weet dat mensen dichtbij en ver weg om ons geven, met ons meeleven en van ons houden. Hoeveel mensen voelen zich wel niet eenzaam?
• Familie. Überhaupt dat we lieve ouders, oma's, nog één opa, broers en zussen hebben, maar ook dat we een goede relatie met hen allemaal hebben. Geen verstoorde relaties, geen verbroken contacten. Denk eens aan al die weeskinderen in Aziatische, Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen.
• Financiële middelen om een TV, een koelkast, een computer, een auto, kleding, boeken, speelgoed, een mobiele telefoon en nog véél meer te kunnen kopen. Sommige mensen kunnen alleen maar dromen van zoveel rijkdom.

De dag is pas twee uur oud en toch al zoveel dingen waarvoor ik dankbaar kan zijn. Al de bovenstaande dingen zijn geen vanzelfsprekendheden; ik voel me een bevoorrecht mens.