Hoe is het nu met...

Alweer een week voorbij. Een week waarin we Zoë's derde verjaardag vierden en waarvan Salomé een paar dagen ziek is geweest (ik verdenk haar van de zesde ziekte). Gelukkig is de koorts nu eindelijk voorbij en heeft ze alleen nog wat vlekjes op haar lichaampje. Toch elke keer weer schrikken als een kind ziek wordt, want goede medische zorg is niet bepaald in de buurt.
Nog even terugkomen op de onderwerpen waarover ik de afgelopen weken schreef:

Nieuwe vrienden

Toen onze vrienden waarover ik vorige week schreef hoorden dat Zoë vorige week drie zou worden, nodigden ze zichzelf uit voor haar verjaardag. Hmmm... lastig, want we hadden eigenlijk alleen Lauren (4) en Mia (2) met hun ouders uitgenodigd en een groep locals (je weet nooit hoeveel er komen opdagen) kunnen een heel andere draai geven aan je verjaardagsfeestje. Dus we besloten ze uit te nodigen voor gistermiddag en nóg een keer Zoë's verjaardag te vieren, nu speciaal voor onze nieuwe vrienden. Dus we lieten de slingers nog even hangen en bakten wéér een taart. Uiteindelijk stonden inderdaad niet alleen de genodigden voor de deur, maar ook nog vier andere mensen die het ook wel interessant vonden om het huis van een westerling eens van binnen te bekijken. In het begin liepen ze allemaal door ons huis alsof ze door een museum liepen en bekeken alles wat erin stond met grote interesse en maakten continu foto's. Niet iedereen durfde het aan om van de chocoladetaart te proeven, hoewel hij er prima in ging bij de twee dochters van de gereedschapsverkoper. Toen we aankondigden dat we ze allemaal mee wilden nemen naar de DFC (de nep-KFC), haakten de vier niet-genodigden af met de mededeling dat ze dat bu-hao-yisi (=ongepast) vonden, omdat zo'n restaurant voor kinderen is.

School

Met de kinderen gaat het gelukkig wat beter op school. Hoewel vooral Juda nog steeds met tegenzin naar school gaat, zijn ze allebei wel vrolijk als we ze op komen halen. Wanneer we de kinderen elke ochtend om kwart voor twaalf ophalen, hebben de andere kinderen altijd al hun eten (rijst) op en liggen al in hun bedjes (dit geldt zowel voor Juda's klas als voor Zoë's klas). Vandaag lag Zoë zelfs ook in een bedje!

Mijn gezondheid

Hoewel de bobbel achter mijn oor er nog steeds zit en ik nog steeds last heb van mijn luchtwegen, heb ik vrijwel geen hoofdpijn meer. Vorige week ben ik hier ook nog naar het plaatselijke ziekenhuisje geweest om een CT-scan te laten maken, want ik vond dat ze in Lente Stad niet een goede scan hadden gemaakt (alleen van mijn hersenen, terwijl het juist ging om mijn luchtwegen). Hoewel de knul die mij hielp er in mijn ogen alles behalve betrouwbaar uitzag, voelde ik me toch gerustgesteld toen hij tot de conclusie kwam dat de bobbel in mijn nek een ontstoken nekspier was. Hij voelde de bobbel tenminste! (dit in tegenstelling tot mijn huisarts in Ermelo en de Amerikaanse arts in Lente Stad, die beiden zeiden dat er helemaal niks te voelen was). Ik denk dat met deze geruststelling automatisch wat stress van mij af is gevallen en de klachten meteen minder erg lijken.