DE NORM

Ik lees zojuist een berichtje van mijn schoonzus met de vraag of ik al aan het aftellen ben naar augustus. Want, voor wie het nog niet wist, in augustus hopen we weer naar Nederland te komen voor zes maanden. Nou, ik ben er niet zoveel mee bezig hoor, het lijkt nog zo ver weg.

Tegelijkertijd ben ik er tijdens het lesgeven wél veel mee bezig hoe ik Juda en Zoë het beste klaar kan stomen voor groep 4 en groep 2. Zouden we niet Nederland in het vooruitzicht hebben, dan zou ik veel meer ontspannen les kunnen geven, dan zou ik ze onderwijzen wat IK op dit moment belangrijk vind voor hen om te leren. Maar nu ik weet dat ze straks in juni aan de norm voor eind groep 3 en eind groep 1 moeten voldoen, dan word ik een beetje nerveus. Niet wat betreft formele vakken zoals rekenen en taal, want daar heeft Juda niet zo'n problemen mee, maar meer wat betreft dingen die hier wat gecompliceerder liggen, zoals gym, maar ook de hele gang van zaken op een school en in een klas. Juda heeft dan wel de eerste helft van groep 1 in Nederland gedaan, maar dat is wel heel wat anders dan groep 4.

Onze kinderen moeten straks in Nederland weer voldoen aan DE NORM, iets waar we ons hier in Vrede Stad (gelukkig) geen zorgen over hoeven te maken. DE NORM schrijft precies voor hoe een kind zich dient te ontwikkelen en te gedragen. DE NORM vertelt ons ook hoe hard onze kinderen dienen te groeien en hoe zwaar ze moeten zijn. En er gaan meteen allerlei alarmbellen rinkelen als ons kind afwijkt van DE NORM. Als je kind misschien niet zo lang stil kan zitten als zijn/haar klasgenootjes, als hij/zij nog niet zindelijk is met 4 jaar, als hij/zij liever alleen speelt dan met andere kinderen, als hij/zij niet zo assertief is, als hij/zij nog geen kopvoeter kan tekenen halverwege groep 1, als je kind nog niet zonder zijwieltjes fietst als hij/zij 6 jaar is, en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ik schrok ervan toen ik laatst ergens las dat zelfs kinderen op de peuterspeelzaal nu al getoetst worden op hun vaardigheden. Er zullen vast goede redenen voor zijn, maar voor mij is dat echt een stap te ver.

Maar het begint denk ik al veel eerder, nog voordat een kind geboren wordt. DE NORM vertelt ons dat kinderen gezond dienen te zijn als ze ter wereld komen en we sporen de afwijkende gevallen door middel van tripeltesten, nekplooimetingen en vruchtwaterpuncties vroegtijdig op, want een kindje met het syndroom van Down of een open ruggetje voldoet bepaalt niet aan DE NORM.

Wat naar mijn idee nog wel eens vergeten wordt, is dat elk kind anders is, dat er niet zoiets bestaat als het normale kind en dat het helemaal oké is als je kind afwijkt van DE NORM. En daarom zie ik er enigszins tegenop om naar Nederland te gaan. Want natuurlijk wijken onze kinderen af van de  Nederlandse (cultuurbepaalde) norm. Onze kinderen zijn verre van normaal, ze zijn juist heel bijzonder :-). Hier in China gelden weer heel andere normen, kinderen zijn bijvoorbeeld al vóór hun eerste jaar zindelijk, maar slapen tot hun achtste jaar bij hun ouders in bed. Salomé wordt hier aangekeken omdat ze nog niet zindelijk is, terwijl in Nederland Jeugdzorg erbij geroepen wordt als een kind op z'n achtste nog bij z'n ouders in bed slaapt. Wat ik hiermee alleen maar wil zeggen is dat we moeten oppassen met snel oordelen, want de Nederlandse, cultuurbepaalde norm is niet de enige of perfecte norm. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden.

Het wordt tijd dat we kinderen laten zijn wie ze zijn en dat we ze niet voorschrijven wie ze moeten zijn. Dat geldt voor bestuurslieden, voor leerkrachten, maar ook voor ouders onder elkaar.

Zo, en hiermee rond ik mijn betoog af :-)